ความรักในความลับ : เพื่อนสนิท
630 คำ
ห้องผ่าตัด
“อันลูกเชื่อแม่ยังไงลูกก็ต้องกลับมามองเห็น” แม่กุมมือลูกสาวอยู่แน่นก่อนที่หมอจะเข้าห้องผ่าตัด
“อย่าเครียดนะลูกมันจะเป็นอันตรายต่อการผ่าตัด” คนเป็นพ่อเองก็พูดปลอบโยน
“พอร์ชจะรออันกลับมามองเห็นอีกครั้งด้วยสายตาคู่นี้นะ” พอร์ชลูบแก้มคนอยู่บนเตียงเบาๆ อีกไม่กี่นาทีข้างหน้าเธอจะได้รับการผ่าตัดจากหมอเก่งสุดและเขาหวังว่าหมอคนนี้จะรักษาเธอให้หายได้
“ไม่ต้องห่วงนะคะ อันรู้มันจะผ่านไปได้ด้วยดี” อันนายิ้มให้ทุกคนอีกครั้ง เธออยากรู้จังว่าตอนนี้สีหน้าทุกคนแบบไหน แต่ถึงมองไม่เห็นเธอก็พอรู้ว่าทุกคนคงทำสีหน้ากังวล หวาดกลัวและเศร้าแน่ ๆ ความจริงเธอเองก็รู้สึกแบบนั้นแต่ก็พยายามคิดว่าการผ่าตัดผ่านไปด้วยดีแน่ ๆ เธออยากรู้ว่าตลอดสามปีที่ผ่านมาทุกคนเปลี่ยนไปแค่ไหนหรือแม้หน้าตาของเธอเองจะเปลี่ยนไปแค่ไหน แสงของพระอาทิตย์ในรอบหลายปีมันจะสว่างแค่ไหนกันนะ
หลังจากนั้นไม่นานร่างของคนที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยก็ถูกเข็นพาเข้าไปในห้องผ่าตัด ทุกคนที่รออยู่ด้านนอกก็ได้แต่ภาวนาขอให้เธอหายและกลับมามองทุกอย่างบนโลกใบนี้ได้อีกครั้ง
6เดือนต่อมา จ.กระบี่
“อันลูกเตรียมของเสร็จหรือยัง พ่อเขาเตรียมรถรอแล้วนะ” เสียงของผู้เป็นแม่ที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องบานใหญ่เรียกลูกสาวที่กำลังทำอะไรบางอยู่ในห้องนอนของตัวเอง
“เสร็จแล้วค่ะแม่ หนูกำลังจะออกไปเดี๋ยวนี้ค่ะ”
แกร๊ก!!! ทันทีที่ประตูเปิดออกคนด้านในห้องก็พุ่งตัวกอดแม่ของตัวเองทันที
“จุ๊บ...จุ๊บ”
“ลูกคนนี้นิ โตเป็นสาวขนาดนี้ยังจะมาอ้อนแม่อีก”
“ก็แม่ของหนูทั้งสวยและใจดีแถมแก้มก็หอมด้วย อันจุ๊บทั้งวันยังได้เลย”
อันนายิ้มกว้างอย่างสดใส เช่นเดียวกับดวงตาคู่สวยที่เปล่งประกายไม่มืดมนอีกต่อไป นี้ก็ผ่านมาหกเดือนแล้วหลังจากรักษาและพักฟื้นการมองเห็นอย่างที่หมอบอกและการตรวจครั้งสุดท้ายบอกว่าตัวเธอหายสนิทแล้ว เธอเลยขอพ่อกับแม่ว่าอยากกลับไปเรียนหนังสือและพวกท่านก็อนุญาตให้เขาไปแต่มีข้อแม้ว่าเขาต้องไปกับครอบครัวของพอร์ชซึ่งเธอก็ตั้งใจทำแบบนั้นแต่แรกอยู่แล้ว
“ไปอยู่ที่นั่นอย่าสร้างเรื่องปวดหัวให้พอร์ชมากล่ะรู้ไหม”
“โถ่~ แม่ขาอันนาคนนี้ออกจะเป็นเด็กดี”
“โอเค งั้นก็รีบไปเถอะเดี๋ยวตกเครื่องนะ”
“รับทราบค่ะ....แม่อย่าลืมไปหาอันบ้างนะครับ” อันนาจุ๊บแก้มแม่อีกรอบแล้วพูดย้ำ
“แม่ไม่ลืมหรอก ไปเถอะดูแลตัวเองดีๆ นะลูก”
แม่ยิ้มให้กับความสดใสของลูกสาวด้วยความเอ็นดู ตลอดสามปีที่ผ่านมาเธอสงสารลูกเหลือเกิน หลายครั้งเธอกลัวว่าลูกจะคิดมากและไม่สามารถกลับมาสดใสได้ แต่ดีที่ลูกกับผ่านมันได้แล้วช่วงเวลานั้นกลับเป็นคนที่อยู่ในความมืดมิดต่างหากเหมือนจะเป็นพลังบวกให้คนรอบข้างมากกว่าแบบพวกเธอ
ก่อนจะขึ้นรถอันนามองบ้านของตัวเองอีกครั้ง หลังจากนี้เธอขอไปใช้ชีวิตทดแทนช่วงเวลา 3 ปีที่แล้วให้เต็มอิ่ม
[แล้วจะกลับมาหาบ่อยๆ นะบ้านแสนสุข]
- ผู้เขียน
