“ขอบคุณนะคะ ความจริงจิ๊กินข้าวสวยก็ได้ค่ะ”
“ข้าวต้มจะได้กลืนง่าย อาไม่รู้จิ๊อยากกินอะไร เลยทำหลายอย่าง”
“จิ๊กินได้ค่ะ จริงๆ ไม่ต้องลำบากก็ได้” เธอบอกอย่างเกรงใจ ความดูแลเอาใจใส่ของเขาทำให้เธอสุขใจอย่างประหลาด
“ไม่เห็นจะลำบากเลยนี่ครับ ภรรยาป่วยทั้งที ต้องทำอาหารบำรุงกันหน่อย เพราะอา จิ๊เลยป่วย” ประโยคนิ่มๆ ของเขาทำให้จิรดาหน้าแดง
“คุณพ่อทำให้คุณแม่ป่วยเหรอคะ” เด็กน้อยไร้เดียงสาเอ่ยถามอย่างสงสัย “คุณแม่ขา... คุณพ่อรังแกคุณแม่ใช่ไหมคะ” เมื่อยังไม่ได้คำตอบจากบิดา วิชุตาก็หันไปถามจิรดาแทน “หรือว่าคุณพ่อดุคุณแม่ ทำโทษคุณแม่คะ” ยิ่งถามน้ำเสียงยิ่งงอนบิดา เข้าข้างจิรดาอย่างออกนอกหน้า
“คืนก่อนที่หนูวิหลับไปแล้ว คุณพ่อกลับดึก ทำท่าจะไม่สบาย คุณแม่มาดูแล เลยติดไข้คุณพ่อน่ะครับ กินข้าวกันได้แล้วคนเก่ง” วิชญ์เปลี่ยนเรื่องเสีย
ทำให้จิรดาเองที่หาคำแก้ตัวไม่ได้ผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก
“กินปลา
