“ต่อไปก็ต้องหลงรักหมาป่า”
“หลงตัวเอง”
“ต่อไปจิ๊ก็ต้องหลง”
“มั่นใจจังเลยนะคะ” เธอย่นจมูกใส่เขา รู้สึกคุ้นเคยกับเขามากยิ่งขึ้นเมื่อได้แนบชิดและพูดคุยกันแบบนี้ เมื่อก่อนเธอเคารพเขาในฐานะเพื่อนบิดามารดา แต่ตอนนี้สถานะได้เปลี่ยนไปแล้ว
“อาว่าเรามาทำภารกิจสำคัญให้เสร็จกันก่อนดีกว่า” เขาก้มลงกระซิบที่ริมหู แนบใบหน้าลงมาหาแก้มนุ่มบดจุมพิตแนบชิดร้อนรุ่ม “เรื่องอื่นเอาไว้ก่อน”
นั่นปะไร จิรดาก็เริ่มคล้อยตาม
“อาวิชญ์ขา... จิ๊เหนื่อยแล้ว” เธอประท้วงเพราะลมหายใจเริ่มหอบสะท้านจนแทบจะขาดใจ
“อีกนิดสิ เด็กอะไรยังไม่แก่เหนื่อยซะแล้ว”
“ก็อาวิชญ์โลภมาก นี่ครั้งแรกของจิ๊นะคะ” เธอประท้วงอีก ร่างสั่นคลอนไปตามแรงโยกไหวของร่างหนา
“อีกนิดครับจิ๊...” วิชญ์กระซิบบอกเสียงหอบไม่ต่างจากเธอ ก่อนที่เขาจะฝังกายร้อนเร่าเข้ามาในโพรงอุ่นฉ่ำในจังหวะถี่ยิบ
จิรดาครางกระเส่าอยู่ใต้ร่างหนา ก่อนจะได้ยินเสียงคำรามลั่น พร้
