เจ้าสมุทร....
"ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ บอกให้ปล่อยไง" ม่านไหมพยายามดิ้นเพื่อให้ผมปล่อยเธอลงเพราะตอนนี้ผมอุ้มเธอเอาไว้อยู่แต่ผมไม่ปล่อยไง กว่าจะได้จับได้แตะเรื่องอะไรจะปล่อยง่ายๆ
"อืมเดี๋ยวปล่อยแน่ไม่ต้องกลัว^^"
"คุณอย่าทำอะไรทุเรศๆนะไม่เห็นเหรอว่าลูกนอนอยู่"
"แต่ลูกหลับอยู่"
"นี่คุณ!!!"
"อย่าเสียงดังดิเดี๋ยวลูกก็ตื่นหรอก" ผมอุ้มม่านไหมมานอนที่ฟูกตรงที่ว่างข้างๆลูกๆที่ยังคงนอนหลับสนิท
"ออกไปได้แล้วค่ะ"
"ข้างนอกมันหนาวขอนอนข้างในห้องนี้ไม่ได้เหรอ"
"ไมไ่ด้นี่มันห้องของฉันกับลูก"
"ม่านไม่สงสารพี่เหรอนอนข้างนอกมันหนาวจนสั่นไปหมดแล้วผ้าห่มก็เอาไม่อยู่นะครับนะให้พี่นอนด้วยนะพี่สัญญาว่าจะไม่ทำอะไรจะนอนเฉยๆนอนแบบนิ่งๆเงียบๆ" ผมทำหน้าเว้าวอนสุดฤทธิ์
"ไม่"
"งือออ พ่อจ๋า พ่อจ๋า" เสียงของน้องจันทร์เจ้าทำให้ทั้งผมทั้งม่านไหมต่างพากันหันไปมองลูกพร้อมกัน น้องจันทร์เจ้าแกน่าจะละเมอเพราะแกเรียกหาผ
