"น้ำชา!!! น้ำชาจริงๆด้วย" ธนัตถ์โผลเข้าไปกอดนิชาไว้ด้วยความคิดถึงพร้อมทั้งยืนยันว่าเขาไม่ได้ฝัน นิชายืนอยู่ตรงหน้าเขาจริงๆ เขาเจอนิชาแล้วจริงๆ จากที่ตามหามานานวันนี้ความฝันของเขาเป็นจริงแล้ว เขาเจอหัวใจอีกครึ่งดวงของตัวเองที่ขาดหายไปแล้ว
ส่วนนิชาได้แต่ยืนอึ้งด้วยความตกใจอีกทั้งหัวใจของเธอยังคงกระหน่ำเต้นระส่ำจนแทบจะทะลุออกมานอกอก ความรู้สึกมากมายถาโถมเข้ามาใส่จนเธอทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนนิ่งๆให้ธนัตถ์กอดอยู่อย่างนั้น อ้อมกอดนี้ที่เธอคิดถึง อ้อมกอดที่เธอต้องการในวันที่อ่อนล้าอยากได้กำลังใจ และก็เป็นอ้อมกอดเดียวกันที่ทำร้ายเธอ ริสากับธามเงยหน้ามองดูมะม้ากับผู้ชายที่เข้ามากอดมะม้าของตนเองด้วยความสงสัย
"น้ำชาจริงๆด้วย พี่ไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย พี่คิดถึงน้ำชามากรู้มั้ย" ธนัตถ์พร่ำบอกความรู้สึกของตัวเองที่มีให้นิชาได้ฟังพร้อมทั้งกอดกระชับร่างบางให้แน่นขึ้นเหมือนกลัวคนในอ้อมกอดจะหนีจากเขาไปอีกครั้ง
