รถยนต์คันหรูเลี้ยวเข้ามาจอดภายในโรงเรียนในช่วงเวลาสิบสี่นาฬิกาสามสิบนาที ร่างสูงลงจากรถเดินเข้าไปยังจุดหมายปลายทางพร้อมทั้งถือโอกาสนี้สำรวจโรงเรียนและทัศนียภาพรอบๆโรงเรียนไปในตัว เพื่อประเมินว่าโรงเรียนนี้มีความปลอดภัยและสภาพแสดล้อมโดยรอบเป็นอย่างไรเหมาะที่จะให้ลูกเขาเรียนที่นี่ต่อหรือมั้ย
“สวสัดีครับ ไม่ทราบว่าชั้นอนุบาลนี่เลิกเรียนกี่โมงครับ” ธนัตถ์เอ่ยถามอาจารย์สาวประจำห้องประชาสัมพันธ์ที่ส่งยิ้มหวานมาให้ ก่อนจะเอ่ยตอบกลับมา
“น้องเลิกเรียนบ่ายสามโมงครึ่งค่ะคุณพ่อ”
“ขอบคุณครับ” ธนัตถ์ส่งยิ้มไปให้อีกครั้งก่อนจะเดินออกมานั่งรออยู่ที่เก้าอี้ที่ทางโรงเรียนจัดเตรียมเอาไว้ให้เพื่อให้ผู้ปกครองที่มารับได้มีที่นั่งพัก แต่จะว่าไปก็รู้สึกเขินอยู่เหมือนกันเพราะมองไปทางไหนตอนนี้ก็ไม่เห็นมีผู้ปกครองที่มารอรับลูกเลยสักคนนี่เขามาเร็วเกินไปหรือไงกัน
“เห่อไปป่ะวะ แล้วปกติเขามารับลูกกันกี่โมงวะเนี่ย”
