ร่างเล็กๆของเด็กสี่ขวบสองคนกำลังเดินเคียงข้างผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของเขา มือเล็กๆถูกมือใหญ่ที่อบอุ่นพร้อมจะปกป้องดูแลจับเอาไว้ทั้งสองคน นิชาเดินตามหลังธนัตถ์และลูกๆเข้าไปในคอนโดด้วยความรู้สึกที่ตัวเองก็ตอบไม่ถูกเหมือนกันว่ารู้สึกยังไงรู้แต่ว่ามันคือภาพที่เธอเคยจิตนาการเอาไว้ตอนเด็กว่าอยากมีครอบครัวที่อบอุ่นสมบูรณ์แบบอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูก ซึ่งตอนนี้เธอก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเธอจะสามารถทำให้ครอบครัวของเธอสมบูรณ์แบบตามที่จินตนาการเอาไว้หรือเปล่า
"มะม้าขา วันนี้ให้ปะป๊านอนกับเรานะคะ ริสามีเรื่องจะเล่าให้ปะป๊าฟังเยอะเลยค่ะ" ริสาหันมาพูดกับมะม้าคนสวยในขณะที่ทั้งหมดอยู่ในลิฟท์เป็นที่เรียบร้อย นิชาหันมองหน้าธนัตถ์พลางคิดในใจไปพูดอ้อนอะไรลูกอีกล่ะลูกถึงได้มาขอเธอแบบนี้
"นะครับมะม๊า ธามอยากเล่นหุ่นยนต์กับปะป๊า ปะป๊าบอกว่าปะป๊าซื้อหุ่นยนต์มาฝากด้วยครับ" นั่นไง! คิดแล้วไม่มีผิด นี่แอบ
