นิชายืนน้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้างเมื่อได้ยินคำพูดของธนัตถ์ รู้สึกดีที่อย่างน้อยธนัตถ์ก็เป็นคนซื้อคอนโดของเธอเอาไว้ ใช่ว่าเธออยากจะขายคอนโดของตัวเองทิ้งเสียเมื่อไหร่แต่ที่เธอต้องขายเพราะเธอทนกลับไปอยู่แล้วเห็นแต่ภาพของธนัตถ์เต็มไปหมดในห้องนั้นไม่ได้ แต่พอได้ฟังเหตุผลที่เขาพูดมาเธอก็อดรู้สึกดีขึ้นไม่ได้ แต่สถานะของเธอกับเขามันยังไม่ชัดเจนอะไรเลยนอกจากคำว่าพ่อและแม่ของลูกเท่านั้น นิชายกมือขึ้นเช็ดน้ำตาของตัวเองออกเงียบๆ ก่อนจะผละตัวออกจากอ้อมกอดที่เธอโหยหามาตลอดอ้อมกอดที่อบอุ่น
"ต่างคนต่างอยู่แบบนี้ดีแล้วค่ะ อย่าฝืนทนอยู่กับคนที่ตัวเองไม่ได้รักเลยนะคะ มันไม่มีความสุขหรอก ถ้าพี่ธีร์คิดถึงลูกก็มาหาลูกได้ตลอด ชาไม่กีดกัน"
"ไม่ชา เราต้องอยู่ด้วยกัน"
"เราจะอยู่ด้วยกันได้ยังไง ในเมื่อพี่ธีร์ไม่ได้รักชา ได้ยินมั้ยคะว่าพี่ธีร์ไม่ได้รักชา" นิชาพยายามบังคับเสียงที่พูดออกมาไม่ให้สั่นพร้อมทั้งกลั้นน้ำ
