10
ผมจะแต่ง!
จารีย์และปพนนั่งเรียบร้อยอยู่หน้าโลงศพนานนับสิบนาที ต่างคนต่างเงียบ ต่างคนต่างปล่อยน้ำตาออกมาโดยไร้เสียงสะอื้น ความมักมากของปพนไม่ใช่ไม่มีหัวใจ กับรสรินเขายอมรับว่ารู้สึกลึกซึ้งมากกว่าความใคร่ทางอารมณ์
เขารักเธอแต่ยังน้อยกว่ารักจารีย์ และแม้นบอกตัวเองว่าเทิดทูนรักภรรยาแต่ปพนไม่สามารถหักดิบความเจ้าชู้ลงได้ ความเลวร้ายที่เกิดขึ้นกับรสรินและสามีกำลังแปรสภาพเป็นหนามแหลมทิ่มแทงลงทัณฑ์
ปพนสูญเสียรสริน ทำให้ภรรยาสูญเสียเพื่อนรัก ทำให้ฝนแก้วเป็นเด็กกำพร้า แม้อวัชมีเหตุผลอื่นร่วมในการก่อโศกนาฏกรรม แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าการกระทำของปพนมีผลต่อไกปืนที่ลั่นปลิดชีพรสริน
สองสามีภรรยาเช็ดน้ำตาเมื่อกล่าวอำลาโดยไร้เสียงจนพอใจก็ลุกไปทางโต๊ะรับรอง ปรวีร์ที่นั่งตรงนั้นอยู่ก่อนแล้วดึงสายตากลับมาทางบิดามารดาหลังเหล่มองฝนแก้วที่ยกน้ำขึ้นจิบเมื่อทานข้าวจนครบห้าคำ
บุตรสาวของผู้ล่วงลับรับรู้ความสงสัยจา
