วันต่อมาฝันหวานไปเรียนด้วยความสดใสร่าเริง เพราะมีคำตอบให้เพื่อนๆ แล้ว
"ไงยิ้มมาแต่ไกลเชียว" เทียร์ที่มาเช้ากว่าเพื่อนเอ่ยทักทาย เมื่อเห็นฝันหวานเดินลงรถยิ้มมาแต่ไกล
"คนรักแหละ>//////<" ฝันหวานพยักหน้ายิ้นเขิน
"กรี๊ดดด ฉันอยากมีโมเมนต์นี้" โบอากรีดร้องอย่างอิจฉา
"ว้า! แบบนี้ฉันก็หมดหวังแล้วสิ" ลิตาโอดครวญทิ้งตัวลงนั่งพลางเหล่ตามองฝันหวาน
"แกคิดจะแย่ง?" ฝันหวานหันควบจ้องหน้าเพื่อน
"แย่งดีมั่ยนะ" ทำท่าครุ่นคิด
"เลิกแกล้ง เดี๋ยวมันร้องไห้" โบอารีบห้าม เมื่อเห็นสีหน้าจะร้องไห้ของฝันหวาน
"แกจะแย่งจริงๆ เหรอ" ฝันหวานมองหน้าลิตา ถามหน้าเครียด
"มันแกล้ง" โบอาตบไหล่ปลอบ กลัวเพื่อนคิดหนัก
"ไม่ได้แกล้งซะหน่อย" ลิตายังไม่ยอมหยุด แถมทำหน้าตายียวนอีกต่างหาก
"แย่งได้ก็ลองดูสิ เขารักฉัน" ฝันหวานเปลี่ยนสีหน้ายิ้มอย่างผู้ชนะ เมื่อคิดขึ้นได้ว่าเมื่อคืนอีคอนบอกอะไรกับเธอ
"อร๊าย!!! อย่าพูดคำนี
