ไม่นานนัก ทั้งสองก็มาถึงชั้นที่สิบห้า หลังจากที่มาถึงหน้าห้องส่วนตัวหมายเลขหนึ่ง หลี่เม่ยเอ๋อร์ก็เปิดประตูทันที และเชิญเมิ่งเฟยเข้าไปด้วยท่าทีที่เคารพ เมิ่งเฟยรู้สึกไม่ชินเล็กน้อย ทว่าเมื่อนึกขึ้นได้ว่าต่อไปก็คงจะเป็นเช่นนี้ เขาจึงยิ้มเล็กน้อยและเดินเข้าไปด้านใน
เมื่อเข้ามาถึงภายในของห้องส่วนตัว เมิ่งเฟยจึงกวาดสายตามอง นอกจากท่านประธานแล้ว ยังมีคนอื่นอีกห้าหกคน ต่างนั่งล้อมรอบด้านหน้าของโต๊ะอาหาร แม้ว่าจะไม่ทราบถึงสถานะของพวกเขาเหล่านั้น แต่การที่พวกเขาสามารถร่วมนั่งทานข้าวกับประธานหวังได้นั้น สันนิษฐานว่าสถานะก็คงจะไม่ได้แตกต่างกันเท่าไร อีกทั้งรัศมีของคนเหล่านี้ก็ดูมีอำนาจมาก น่าจะเป็นคนระดับผู้นำแห่งวงการธุรกิจแน่นอน
“อ้าว เมิ่งเฟยมาแล้วเหรอ ฮ่าๆ…มาๆๆ นั่งเร็ว พวกฉันกำลังรอนายอยู่พอดี!”
เมื่อประธานหวังเห็นว่าเมิ่งเฟยมาถึงแล้ว เขาไม่ได้คำนึงถึงสถานะของตนเองเลย เขาลุกขึ
