ไอ้หมอนี่ ไม่รู้ว่าเป็นอะไรนัก มองเมิ่งเฟยอย่างกับจะหาเรื่อง ราวกับกำลังจะพิสูจน์การมีตัวตน และโชว์ความเหนือกว่าของตนเอง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง และเอ่ยอย่างเสียงดัง ทำให้คนที่มาทำงานโดยรอบ ต่างก็มองมาตรงเขาเป็นตาเดียว
ครั้งที่แล้ว ที่หน้าประตูทางเข้าหมู่บ้าน เขาก็ทำท่าทางยั่วยุแบบนี้ นั่นจึงทำให้เมิ่งเฟยรู้สึกโมโห เพราะทำให้เขาขายหน้า ครั้งนี้ก็เช่นกัน โดยรอบล้วนมีแต่ผู้คน แต่เขากลับเอ่ยแบบนี้ นี่ไม่ใช่จงใจหาเรื่องกันหรือไง
หากเป็นสถานการณ์ปกติ เมิ่งเฟยก็ขี้เกียจจะสนใจเขา แต่นี่เป็นหน้าทางเข้าหน่วยงานของตน หากไม่เอ่ยอะไรหน่อย ต่อไปเขายังจะมีหน้าอยู่ในตึกเอ็มไพร์สเตตได้ยังไง แต่พอเขาคิดได้ว่าจะก่อเรื่องให้ประธานหวังไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงต้องข่มอารมณ์โกรธนั้นไว้ และไม่ได้เอ่ยอะไร แต่ไอ้โง่นี่ กลับไม่จบไม่สิ้น
“ทำไม เป็นใบ้เหรอ? ครั้งที่แล้วอยากออกตัวช่วยหลี่เสียวหย่าไม่ใช่เหรอ วันนี้
