วันนี้ ถือว่าเป็นวันทำงานวันแรกอย่างเป็นทางการของเมิ่งเฟย มีรถหรูมารับ มีออฟฟิศส่วนตัว และเครื่องใช้สำนักงานที่ใหม่เอี่ยม ความรู้สึกนี้ มันสุดยอดจริงๆ
ควรรู้ว่า สองสามปีมานี้ เมิ่งเฟยรู้จักมักชินกับการส่งพัสดุมาตลอด ตัวเขาสกปรกทุกวัน แล้วก็เหม็นกลิ่นเหงื่อทั่วทั้งตัว โดยเฉพาะในฤดูร้อน ส่งพัสดุทั้งวัน ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าจะสกปรกและเหนื่อยแค่ไหน
ทว่าตอนนี้ จู่ๆ ก็ได้มาทำงานที่ตึกเอ็มไพร์สเตต ราวกับว่าเขาฝันไป และเป็นสิ่งที่เขาไม่คาดคิดมาก่อน
ถ้าหากพ่อตาแม่ยายและหลี่เสียวหย่าทราบเรื่อง พวกเขายังจะปฏิบัติต่อเขาเหมือนอย่างเมื่อก่อนไหม?
ทว่า พวกเขาจะเชื่อเหรอ?
เมิ่งเฟยตกอยู่ในภวังค์ เขาคิดหลายอย่าง และยืนเหม่อลอยอยู่ด้านหน้าทางเข้าของตึกเอ็มไพร์สเตต
“ผู้จัดการเมิ่งคะ คิดอะไรอยู่คะ เราไปกันเถอะค่ะ กลับไปที่ออฟฟิศ”
หลี่เม่ยเอ๋อร์ที่อยู่ด้านข้าง เธอไม่รู้ว่าเมิ่งเฟยคิดอะไรอยู่ จึงเอ่ยถามเสีย
