“สวัสดีครับ คุณลุงหวัง เมิ่งเฟยพูดครับ โทรมาหาผมเช้าขนาดนี้ มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ?”
เมิ่งเฟยพึมพำอยู่ในใจ ภายใต้สถานการณ์ปกติ ประธานหวังไม่มีทางโทรหาเขาอย่างแน่นอน นอกจากว่าจะมีเรื่องเกิดขึ้น อีกทั้งตอนนี้เพิ่งจะเป็นเวลาเจ็ดโมงกว่า นี่ก็สามารถอธิบายปัญหาได้แล้ว
“เสี่ยวเฟยอ่า นายรอมาที่ออฟฟิศฉันสักประเดี๋ยว ฉันมีเรื่องจะคุยกับนายนิดหน่อย”
ประธานหวังดูเกรงใจมาก เมื่อเอ่ยจบก็วางสายไปทันที แต่เมิ่งเฟยกลับมึนงงเล็กน้อย มีเรื่อง? จะมีเรื่องอะไรกัน! หรือว่า จะมีใครป่วยอีกแล้วเหรอ?
ตั้งแต่มีความรู้ทักษะการแพทย์ เมิ่งเฟยก็ไม่ได้หยุดพักเลย เดี๋ยวคนนี้ป่วย เดี๋ยวคนนั้นก็ป่วย เมื่อก่อนกลับไม่เคยได้ยิน และเมื่อก่อนก็ไม่ได้มีโอกาสคบหาสมาคมกับคนเหล่านี้เช่นกัน ตอนนี้ถูกประธานหวังป่าวประกาศไปทั่ว จนกลายเป็นหมอเทวดาแล้ว เหอะๆ
หลังจากที่วางสาย เมิ่งเฟยจึงรออยู่ที่ด้านหน้าประตู อีกสิบนาทีจะเป็นเว
