"ฉันบอกเธอแล้วว่าให้เตรียมรับมือให้ดี ฉันให้โอกาสเธอแล้วนะคาเทียร์ แต่เธอเป็นคนทำให้เรื่องเป็นแบบนี้เอง"
“พอเหอะน่า ฉันเข้าใจแล้วว่าต้องทำใจยอมรับเรื่องนี้ ตกลงพี่จะเอายังไง”
เมื่อตั้งสติได้และหาเสียงตัวเองเจอ เธอก็พูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ มาถึงตอนนี้คงทำอะไรมากไม่ได้ เพราะเรื่องที่เขาพูดมันคือเรื่องจริง เธอไม่ได้ไม่มีสติถึงขั้นจำอะไรไม่ได้ เธอจำคำพูดของเขาได้ทุกคำ ยังคิดอยู่ว่าหากเป็นผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่เขาที่เป็นเพื่อนพี่ชายของเธอ ตอนนี้เธออาจไม่มีชีวิตอยู่ตอนนี้ก็ได้
“คบกัน”
“พี่คิดว่าแบบเราจะคบกันรอดเหรอ เราไม่มีอะไรที่เข้ากันได้เลยนะ พี่ก็เห็น”
ตะวันกระตุกยิ้มมุมปาก ก้มมองร่างกายเปลือยเปล่าของเธอที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขา ขนาดเพิ่งเอากันไปแท้ ๆ แต่เธอกลับบอกว่าเขากับเธอเข้ากันไม่ได้
“พี่มองอะไรนักหนาหรือหื่นขึ้นมาอีก”ตอนแรกเธอก็อายสายตาเขาอยู่หรอก แต่ตอนนี้เหมือนจะเริ่มชินไปแล้ว เพ
