“ลงมา”ตะวันบอกเสียงเรียบเมื่อรถจอดสนิท แต่ทว่าคนตัวเล็กยังคงนั่งนิ่ง เหมือนไม่ได้ยินที่เขาพูด เลยต้องใช้ไม้เด็ดคือขโมยหอมแก้มเธอแรง ๆ ทันที
ฟอด!!!
“นี่…อย่ามาทำรุ่มร่ามนะ”
“เธอมันนิสัยไม่ดี ได้ฉันแล้วคิดจะทิ้ง ผู้หญิงดี ๆ เขาไม่ทำกันหรอก”
คาเทียร์ตาเบิกโพลงตกใจในคำพูดของเขา เธอพยายามนับหนึ่งถึงสิบในใจ ไม่รู้ตอนนี้เธอกำลังเผชิญกับปัญหาอะไรอยู่กันแน่ ระหว่างกลัวพี่ชายรู้กับต้องรับมือกับผู้ชายอย่างเขา“ถ้าฉันมันผู้หญิงไม่ดี พี่ก็อย่ามายุ่งกับฉันสิ”
“เรามาไกลเกินกว่าที่จะพูดคำนั้นแล้ว ไปตกลงกันดี ๆ ดีกว่า”คำพูดดูดีเหลือเกิน ดีจนเธอรู้สึกหมั่นไส้ อยากจะด่าเขา แล้วดูเถอะแทบจะเดินกอดเธออยู่แล้ว
"ได้กันแล้ว พี่ต้องทำตัวเบอร์นี้เลยเหรอ"
"เบอร์ไหน?"เขายักคิ้วกวนเธอ"เบอร์ตองหรือเปล่า"
"พูดจาทุเรศ"เสียงหวานพึมพำด้วยความหงุดหงิด แค่ไม่ถึงชั่วโมง เธอก็ปวดหัวตุบ ๆ ที่ต้องอยู่ใกล้ผู้ชายคนนี้ หน้าต
