วันนี้คือวันสอบสุดท้ายของมีนาหลังจากสอบเสร็จเธอและผองเพื่อนร่วมห้องเรียนนัดกันมากินหมูกระทะร้านหลังมหาลัย
“ทำหน้าตื่นเต้นจังเลยนะคะ เจ๊มีนา”
“ก็ไม่ได้กินมานานแล้ว”
“ก็ผู้ของเจ๊ตามติดเป็นเงา เลิกเรียนปุ๊บมารับปั๊บ” เสียงกระแนะกระแหนของคนที่โสดอย่างตั้งโอ๋เอ่ยขึ้น อันที่จริงเธอก็ไม่ได้ถือสาอะไรเรื่องที่เพื่อนชิงมีแฟนไปก่อนสักเท่าไหร่
“คนมันสวย ผัวเลยหวง”
“แหม!!เดี๋ยวนี้เรียกผัวได้เต็มปากเต็มคำเลยนะย่ะ”
“อ่ะแน่นอน!! ทำไมกัดแต่ฉันไม่กัดจันทร์เจ้าบ้าง”
“อะไรของแกมีนา กัดกันสองตัวไปค่ะ อย่ามายุ่งกับฉัน” น้ำเสียงยกล้อของจันทร์เจ้าพูดกับเพื่อนรัก รอยยิ้มที่สดใสเมื่ออยู่กับเพื่อนสะท้อนออกมาจากแววตา
“ณิชา แกทำอะไรอยู่”
“ฉันกำลังเล็งตำแหน่งโต๊ะ ที่ควันไม่พัดใส่ฉัน” กินหมูกระทะแน่นอนว่าณิชามักจะคาดเดาทิศทางลม เพราะเธอไม่อยากหัวเหม็นแถมควันลอยเข้าตาให้เสียอรรถรสให้การกิน
“แม่คนหัวหมอ”
“เรียน
