“วันนี้เธอทำได้ดีมากหยา นี่คือค่าเหนื่อยของเธอ”
“ขอบคุณค่ะ”
ปั้นหยารับซองมาจากมือของอีแลนและยกมือไหว้อีกฝ่ายอย่างคุ้นชินกับวัฒนธรรมของตัวเอง นั่นทำให้อีแลนยิ้มอย่างเอ็นดู
“ว่าก็ว่าเถอะ เธอสนใจมาเดินแบบอาชีพไหม อย่างเธอฉันว่าสามารถเป็นนางแบบอาชีพได้สบายๆ เลย เพียงแค่ต้องฝึกเพิ่มนิดหน่อย”
“ฉันไม่ถนัดด้านนั้นเท่าไรค่ะ แต่ว่าฉันชอบการออกแบบเสื้อผ้า ฉันอยากเป็นดีไซน์เนอร์เหมือนคุณค่ะ”
“ว้าว” อีแลนร้องอย่างประหลาดใจ หากแต่บนใบหน้าของหล่อนกลับมีรอยยิ้มกว้าง “ถ้างั้นเธอสนใจเรียนรู้กับฉันหรือเปล่า”
“ได้จริงๆ ใช่ไหมคะ”
ความดีใจฉายชัดนัยน์แววตาและใบหน้าของปั้นหยาอย่างไม่ปิดบัง น้ำเสียงของหญิงสาวก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
“ฉันไม่ได้พูดเล่นหรอกน่า”
“แต่การศึกษาของฉันอยู่ในระดับที่ไม่สูงเลยนะคะ ฉันเรียบจบมัธยมปลาย และฉันก็ไม่เคยเรียนออกแบบมาก่อนด้วยค่ะ” น้ำเสียงที่เอ่ยออกไปของปั้นหยามีความกังวลใจ
