13.2

1004 คำ

ดิมิทิสคือคนสุดท้ายที่ปิดบทสทนา พวกเขากดออกจากสายสนทนาพร้อมๆ กัน รอยยิ้มจางๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อคมของราฟาเอล มาเฟียหนุ่มพึมพำกับตัวเอง “มาเชรี” “มีคนโทร.มาขู่วางระเบิดที่โรงแรมของเราสาขานิวยอร์กครับ และมีกระเป๋าปริศนาวางอยู่ตรงล็อบบี้โรงแรมด้วยครับ ตอนนี้พนักงานขวัญเสียกันมาก กำลังเชิญแขกออกจากที่พัก และให้เจ้าหน้ามาตรวจสอบวัตถุต้องสงสัย” คริสต็อฟรายงานเสียงเครียด ราฟาเอลที่กำลังเซ็นเอกสารสำคัญอยู่ในห้องทำงานในโรงแรมเลอร์มายูเนียนสาขาปารีสถึงกับต้องวางปากกาลงแล้วรวบปิดแฟ้มด้วยท่าทางเดือดจัด “ชิท!” มาเฟียหนุ่มเค้นเสียงรอดไรฟันอย่างเดือดดาล ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งเครียด ลมหายใจของเขากระชั้นถี่อย่างพยายามระงับโทสะ “ผมให้คนเตรียมเจ็ทเอาไว้แล้วครับ งานนี้เราคงต้องไปด้วยตัวเอง” “อืม” ราฟาเอลครางรับ เขารู้ดีว่าเรื่องนี้ค่อนข้างใหญ่ หากเป็นระเบิดจริงความเสียหายที่เกิดขึ้นต้องมีมากอย่างแน่นอน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม