ห้องเสื้อเลอโบ
“หยาไม่ได้อยู่ที่นี่จริงๆ เหรอคะ”
“ไม่ได้อยู่นะ ฉันไม่เจอปั้นหยาเลย”
“งั้นหรือคะ” น้ำเสียงของชัญญาเต็มไปด้วยความผิดหวัง “วันก่อนมีคนไปตามหาหยากับฉันที่โรงแรมฉันตกใจแทบแย่เลยค่ะ กลัวว่าหยาจะได้รับอันตราย เพราะคนที่มาตามหาพวกเขาดูน่ากลัวมาก ผู้ชายตัวโตใส่สูทดำมากันหลายคนเลยค่ะ ฉันเดาไม่ออกจริงๆ ว่าหยาจะไปที่ไหนได้อีก แต่ถ้าหยาแวะมาหาคุณฉันรบกวนฝากนี่ไว้ให้หยาหน่อยได้ไหมคะ” ชัญญาหยิบซองสีน้ำออกมาจากกระเป๋าแล้ววางลงตรงโต๊ะวางของ อีแลนเหลือบมองอย่างสงสัย
“ในนั้นมีอะไร”
“เงินค่ะ เงินส่วนนี้ที่ควรจะเป็นของหยาค่ะ คุณอีแลนช่วยส่งต่อให้หยาหน่อยนะคะ ฉันมั่นใจว่าหยาน่าจะติดต่อคุณไม่ช้าก็เร็ว เพราะหยาไม่มีใครแล้ว และฝากบอกหยาด้วยนะคะว่าฉันขอโทษ ขอโทษทุกเรื่อง และฉันก็เป็นห่วงหยามากจริงๆ”
อีแลนเหลือบมองปั้นหยาที่แอบฟังบทสนทนาระหว่างหล่อนกับชัญญาอยู่ด้านใน เป็นอีกครั้งที่หล่อนต้องบอก
