“ฉันขอคุยด้วยหน่อยได้ไหมชัญ”
“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับแก”
ปั้นหยามาดักรอชัญญาที่หน้าโรงแรมและเจอตอนที่ชัญญาออกกะมาพอดี ชัญญาเดินหนีและไม่สนใจคำพูดก่อนหน้าของปั้นหยา หญิงสาวจึงรีบวิ่งไปดักหน้าชัญญาเอาไว้
“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่มีอะไรกับจะคุยกับแก” ชัญญาบอกเสียงสะบัดและจ้องหน้าปั้นหยาอย่างไม่สบอารมณ์ “คนที่ได้ดีแลัวถีบหัวส่งเพื่อนอย่างแกน่ะจะมามีอะไรต้องคุยกับฉันอีก”
“แกหมายความว่าไงชัญ”
“แกคิดว่าฉันไม่เห็นหรือไงว่าแกนั่งรถหรูมา แถมการแต่งตัวของแกก็ดูดีขึ้นด้วยนี่”
ชัญญากวาดสายตามองปั้นหยาตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้าก่อนจะเลื่อนสายตาขึ้นมาแล้วหยุดสายตาที่ดวงตาคู่สวยของปั้นหยาและจ้องเขม็ง
“ที่ฉันเป็นแบบนี้ก็เพราะแกไงชัญ”
สุดท้ายปั้นหยาก็อดไม่ไหวจนต้องโพล่งออกไปจากเดิมที่ตั้งใจจะมาบอกชัญญาเรื่องที่หล่อนกำลังจะได้ร่วมงานกับอีแลน หากแต่ต้องมาเปลี่ยนเป็นคุยความจริงที่ทำให้สะเทือนใจ ดวงตาคู่สวยของหญิงสา
