“ก็ช่วงนี้เราไม่ได้ดินเนอร์ด้วยกันเลยนี่คะ ฉันก็แค่อยากแวะมาดินเนอร์กับคุณสักมื้อ แต่ไม่คิดว่าคุณจะมีแขก”
“ฉันไม่ใช่แขกของคุณราฟนะคะ”
ราฟาเอลไม่ทันได้ตอบอะไร ปั้นหยาก็ลุกพรวดพราดขึ้นมา หญิงสาวเสียหลักไปเล็กน้อยตอนที่ลุกขึ้นยืน แต่ก็ไม่ถึงกับล้มเพราะราฟาเอลรีบปรี่เข้ามาประคอง
“ระวังหน่อยสิ”
ปั้นหยายู่หน้าใส่ราฟาเอลก่อนจะหันขวับไปมองมาเรียม “ฉันไม่ใช่แขกของคุณราฟนะคะ แต่ฉันเป็นคนที่คุณราฟต้องการให้อยู่ด้วยต่างหาก”
ปั้นหยาเน้นย้ำอีกครั้งในขณะที่มาเรียมกวาดสายตามองหญิงสาวตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้าด้วยสายตาดูแคลน แต่ปั้นหยาไม่สนใจสายตาเช่นนั้น หล่อนเชิดหน้าใส่มาเรียมอย่างท้าทาย และทุกการกระทำของปั้นหยาในตอนนี้ล้วนเกิดจากฤทธิ์ไวน์ เพราะหากเป็นในยามปกติ หญิงสาวคงไม่มีท่าทางแบบนี้แน่
“ฉันไม่ได้อยากคุยกับเธอ ฉันจะคุยกับราฟาเอล”
“ฉันไม่ให้คุยค่ะ คุณราฟเป็นของฉัน”
ปั้นหยาไม่ได้พูดเปล่าหล่อนโผเข้า
