ปั้นหยาเลือกที่จะซื้อของที่ร้านเครื่องเขียนเล็กๆ แห่งหนึ่งโดยมีเลอาติดตามมาด้วย สาวใช้ปล่อยให้ปั้นหยาได้เลือกซื้อของอย่างอิสระ หากแต่ก็คอยดูหญิงสาวให้อยู่ในระยะสายตาตามที่ได้รับคำสั่งโดยตรงมาจากราฟาเอล ปั้นหยาเลือกของที่ต้องการอยู่พักใหญ่ก่อนจะหอบของทั้งหมดไปชำระเงินโดยมีเลอาช่วยถือเพราะของที่หญิงสาวต้องการมีจำนวนหลายชิ้น
“ทั้งหมดหนึ่งร้อยยี่สิบห้าเหรียญครับ”
สำหรับปั้นหยาหล่อนคิดว่านี่เป็นราคาที่ค่อนข้างสูง แต่เพราะเป็นสินค้าที่คุณภาพดีและคนที่จ่ายเงินไม่ใช่หล่อน ดังนั้นปั้นหยาจึงไม่ได้รู้สึกเดือดร้อนอะไร หญิงสาวรับของมาจากพนักงานระหว่างที่เลอาเป็นคนจัดการชำระค่าสินค้าด้วยบัตรเครดิตที่ราฟาเอลให้มา
“คุณอยากซื้ออะไรอีกหรือเปล่าคะ”
เลอาถามหลังจากที่ทั้งคู่ออกมาจากร้านเครื่องเขียน ซึ่งตรงย่านที่ปั้นหยาไปซื้อเครื่องเขียนยังมีร้านค้าต่างๆ อีกหลายร้าน เรียกว่าเป็นย่านที่มีของขายอย่างครบครัน
