“ฉันเป็นของเธอทั้งตัวและหัวใจของฉัน” พายุบรรจงจูบผู้หญิงของเขาด้วยความอ่อนโยน แผ่วเบาราวกับต้องการทะนุถนอมเธอให้มากที่สุด ก่อนจะตัดสินใจผละริมฝีปากออกมาอย่างนึกเสียดาย
“ถ้าฉันออกจากโรงพยาบาลฉันจะชดเชยที่เหลือให้” สายตาของพายุดูเจ้าเล่ห์ขึ้นมาทันที นีรชาจึงไม่แน่ใจว่าตัวเองคิดถูกหรือคิดผิดที่คิดจะลงหลักปักฐานหัวใจกับพ่อพระรองคนนี้ อีกอย่างเธอก็ไม่ได้ร้องขอจากเขาสักหน่อยทว่าเธอก็ไม่ได้ขัดข้องหนำซ้ำยังทำหน้าแดงเป็นคำตอบอีกต่างหาก
หนึ่งสัปดาห์ต่อมาอาการโดยรวมของพายุดีขึ้นตามลำดับวันนี้คุณหมอเลยอนุญาตให้กลับบ้านได้และพอนางพยาบาลก็พากันเอาดอกไม้มาแสดงความยินดี
“ยินดีด้วยนะคะคุณหมอวันนี้จะได้กลับบ้านสักที” นางพยาบาลคนหนึ่งทำหน้าที่เป็นตัวแทนของพยาบาลทั้งวอร์ดมอบช่อดอกอวยพรให้กับคุณหมอหายป่วยเร็ววัน
“ขอบคุณพวกคุณมากนะแต่จริงๆไม่ต้องทางการขนาดนี้ก็ได้เพราะเดี๋ยววันมะรืนผมก็มาทำงานแล้ว”
“อ้าวเห
