เมื่อมาถึงคอนโดพายุก็พยุงร่างของพราวดาวไปส่งในห้องนอน ปกติเวลาดาราสาวเมามายกลับมาจะสลบจนถึงเช้าแต่บังเอิญคนที่อยู่ในอ้อมแขนของพายุดันเป็นแม่นักเขียนแกล้งเมาเพราะต้องการเอาตัวรอด หลังรับรู้ได้ว่าตัวเองถูกวางลงเตียงอย่างเบามือพร้อมผ้าห่มคลุมป้องกันความหนาวเรียบร้อยคนแกล้งหลับมาตลอดทางก็ค่อย ๆ หลี่ตาขึ้นดูเลยทันได้เห็นว่าพ่อพระรองของเธอกำลังจะหนีกลับโดยไม่บอกกล่าว
“พายุ” เสียงแหบแห้งดังขึ้น ไหน ๆ ก็แกล้งเมามาขนาดนี้แล้วแกล้งต่ออีกหน่อยจะเป็นไรไป อาศัยว่าในโลกของตัวเองเคยดื่มมาบ้างจึงแกล้งเล่นละครได้อย่างแนบเนียน
“ต้องการอะไรไหมหรือว่าหิวน้ำ?” เกินคาดแฮะ ไม่ใช่แค่เปลี่ยนใจแต่อีกฝ่ายยังแสดงออกว่าเป็นห่วงเป็นใยพราวดาวเอามาก เห็นแบบนี้แล้วนีรชาก็รู้สึกผิดและนึกอิจฉาพราวดาวในคราวเดียวกัน นัยน์ตาจึงดูเศร้าขึ้นมา
“ว่าไงหรือว่าเธออยากไปเข้าห้องน้ำ?” นีรชาหยุดคิดไปครู่หนึ่ง ถ้าเธอบอกว่าปวดท้องฉี่แล
