[ตอน]
เยือนตำหนักอ๋อง
"มะ...มิได้สำคัญหรอก คืนพี่ชายมาเถอะนะ" เหวินห้าวว่า เสียงอ่อน แบมือขอป้ายคำสั่งคืน แต่อี้หลงกลับถือมันแกว่งไปมาอย่างพิจารณาก่อนจะเอ่ยขึ้น
"เอาเช่นนี้ พวกเราสองคนอยากไปเที่ยวเล่น ถ้าเจ้าพาไปเที่ยวสักรอบ ข้าก็จะคืนป้ายให้" อี้หลงเสนอ สายตามองไปยังประตูจวน ไม่เห็นวี่แววของผู้ติดตามหนุ่มและสาวใช้ก็เร่งให้เหวินห้าวรับปาก
"ว่าไง...จะไปรึไม่" อี้หลงถามย้ำ
เหวินห้าวได้ฟังจึงคลี่ยิ้ม บางทีแผนสด ๆ ของเขาอาจจะได้ผลก็เป็นได้
"ได้สิ! พี่ชายรับปาก เพียงคุณชายน้อยคืนป้ายให้เท่านั้น จะไปที่ใดพี่ชายจะพาไปเอง" เหวินห้าวตอบตกลง อี้หลงจึงสอดป้ายคำสั่งใส่ในอกเสื้อไว้
"จะได้เรื่องรึท่านพี่" ไป๋หลิงหันไปถามพี่ชายของนาง มองไปที่เหวินห้าวด้วยแววตามิค่อยเชื่อถือนัก
"ถึงจะดูไม่ค่อยฉลาด แต่ก็ไม่น่ามีพิษมีภัย เอาเถิดน่า" เด็กชายว่าเสียงเรียบ คำพูดคำจาของสองพี่น้องช่างเกินเด็กวัยห้าขวบยิ
