[ตอน]
ท่านพ่อคือใครข้าไม่รู้จัก
ทว่าคำพูดของบุรุษเป่ยหมิง กลับทำให้แววตาของเด็กน้อยทั้งสองหม่นแสงลง ไป๋หลิงลุกขึ้นก่อนจะมองหน้าเซียงเฟยหลง
"ท่านพ่อคือใคร ข้าไม่รู้จัก" เด็กหญิงเอ่ย น้ำเสียงใสที่เคยมีราบเรียบและเยือกเย็นนัก
ณ จวนเสนาบดีตระกูลลั่ว
"เด็ก ๆ หายไปรึ" เรียวคิ้วโก่งดั่งคันศรของไป๋ซูหนี่ว์ขมวดมุ่น เมื่อได้ยินเรื่องที่เจี้ยนหาวกำลังคุยกับเสี่ยวเยว่อยู่ที่หน้าประตูจวน
"คุณหนูน้อยหายไปได้อย่างไร ข้าให้พวกเจ้าตามดูแลคุณหนูมิใช่รึ" อ้าวเทียนเอ่ยเสียงขุ่น ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาเพียงลำพังยังดูแลคุณหนูทั้งสองได้ เหตุใดสองคนนี้ถึงได้ทำงานสะเพร่าเช่นนี้
"โธ่! พี่อ้าวเทียน ข้าดูแลสุด ๆ แล้ว แต่คุณหนูแสบมิใช่เล่น ให้ข้าเอารังนกปีนขึ้นไปคืนแม่มัน พอเผลอหน่อยก็พากันหนีหายไปเลย ข้าไม่ได้ตั้งใจจะละสายตาจริง ๆ" เจี้ยนหาวมิรู้จะแก้ตัวอย่างไร จึงได้แต่บ่นพึมพำ เห็นอยู่ว่าคุณหนูน้อยน่าเอ็นดูเพี
