[ตอน]
เจ้าเริ่มเองนะ
ณ จวนแม่ทัพประจำเมืองเสวี่ย
แม่ทัพเจียงลู่เหยียนให้คนนำร่างของท่านอ๋องเซียงเฟยหลงไปยังห้องพักชั้นใน พร้อมตามหมอฝีมือดีที่สุดในเมืองมารักษาอาการบาดเจ็บ โดยมีองครักษ์เซวี่ยหยางคอยตามอารักขาท่านอ๋องไม่ห่าง
"พระชายาลั่ว" เซวี่ยหยางคำนับเมื่อเห็นหญิงสาวเดินออกมาจากห้อง
"ท่านหมอกำลังรักษาท่านอ๋องอยู่ ข้าจะกลับพักเสียหน่อย เจ้าก็พักเสียด้วยล่ะ" น้ำเสียงหวานทว่าราบเรียบไร้สีหน้าเอ่ยบอก
"กระหม่อมนั่งพักแถวนี้บ้างแล้ว หากท่านอ๋องยังไม่ฟื้น กระหม่อมก็มิอาจวางใจได้" เซวี่ยหยางว่า เขาไม่เข้าใจนางเลย เหตุใดถึงตัดสินใจฝ่าคมดาบกลับไปช่วยท่านอ๋องของเขา
"เช่นนั้นก็ตามใจเจ้าเถิด ถ้าท่านอ๋องฟื้นแล้ว เจ้าให้คนไปตามข้าได้ทันที" นางตอบ เพราะเห็นว่าบุรุษหนุ่มเป่ยหมิงอยู่ในมือหมอแล้วก็วางใจไปเปราะหนึ่ง เมื่อกล่าวจบก็ปลีกตัวออกมาที่ห้องพักทันทีเพื่ออาบน้ำ
ความเหน็ดเหนื่อยจากการต่อส
