[ตอน]
ไยมิใช้ปากเจ้า
ร่างสูงของจ้าวเว่ยหลงขยับกายก้าวลงจากเตียง ก่อนจะเดินตรงมายังหนูน้อยทั้งสอง บุรุษหนุ่มย่อตัวลงก่อนจะเอ่ย
"เปิ่นหวางมีเรื่องจะคุยกับพวกเจ้า เช่นไรอย่ากวนเวลาพักของแม่เจ้าเลย" เสียงทุ้มกล่าว มองหน้าหนูน้อยอย่างขอความเห็น
ไป๋หลิงและอี้หลงมองหน้ากันเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าให้เขา จ้าวเว่ยหลงจึงพาเด็ก ๆ ออกมาจากห้อง ตอนที่เหวินห้าวเห็นว่าท่านอ๋องออกมาจากห้องของพระชายาในตอนเช้าก็ลอบยิ้มมีเลศนัย แล้วรีบเข้ามาคำนับท่านอ๋องทันที
"ท่านอ๋องจะไปที่ใดหรือพ่ะย่ะค่ะ" องครักษ์หนุ่มถามขึ้น ยกมือทักทายหนูน้อยทั้งสองอย่างร่าเริง ทว่ากลับได้เพียงสายตาเย็นชาจากอี้หลงเป็นการตอบแทน ทำให้รอยยิ้มของเขาเจื่อนลงถนัดตา
‘ลูกใครกัน...เหตุใดช่างขยันทำตัวเย็นชามิต่างจากบิดาเลย’ เหวินห้าวได้แต่ค่อนขอดในใจ
"เปิ่นหวางจะพาเด็ก ๆ ไปเดินเล่นในเมือง" คำบอกเล่าของจ้าวเว่ยหลงทำเอาสองแสบหูผึ่ง
ไป๋หลิงเอื
