[ตอน]
ความลำบากใจของลั่วจินหลิง
"ต้องรีบหาแม่ทัพเจียงให้พบก่อนเพคะ" น้ำเสียงของนางพร่างพร่า มีดสั้นนี้ปักลึกจนสุดคม ทำให้นางที่มีภาวะโลหิตจางรู้สึกอ่อนเพลียเมื่อเสียเลือดมาก เซียงเฟยหลงเห็นหญิงสาวอ่อนแรงลงผิดตา จึงช้อนนางอุ้มขึ้นแนบอก บุรุษหนุ่มมองออกว่าลั่วจินหลิงเจ็บเพียงใด แต่นางกลับไม่คิดร้องครวญให้ผู้ใดรับรู้แม้แต่น้อย
‘เจ้าช่างเป็นสตรีที่มีความอดทนสูงยิ่งนัก’ ท่านอ๋องคิดอย่างชื่นชมนาง
“เปิ่นหวางติดหนี้ชีวิตเจ้า เจ้าต้องอยู่รอเปิ่นหวางตอบแทนรู้หรือไม่” ท่านอ๋องหนุ่มกระซิบบอก และเห็นว่านางทำเพียงยกยิ้มน้อยบนมุมปากซีดเซียวเท่านั้น
‘แม้แต่ตอนนี้เจ้าก็ยังคงยิ้มได้อยู่รึ’
ขณะนั้นเสียงกุบกับของกีบม้าที่กระทบกับพื้นถนนแข็งได้ดังแว่วตรงมาทางนี้ เซียงเฟยหลงเห็นท่าไม่ดีจึงเตรียมรับมือ ทว่าผู้ที่โผล่มากลับเป็นเซวี่ยหยางผู้ติดตามหนุ่มของเขา ที่ออกไปตามหาแม่ทัพเมืองเสวี่ยมาช่วยเหลือ ทันทีท
