[ตอน]
ไม่สมกับเป็นท่านอ๋องเลย
“ลู่...เอ่อ! แม่ทัพเจียงแค่เอาของบำรุงมาเยี่ยมหม่อมฉันเพคะ” นางตอบตามความจริง ทว่าทีท่าที่มิยอมสบตากัน ทำให้ท่านอ๋องยิ่งแน่ใจว่าบุรุษที่ผู้เฒ่าจี้กวงเคยเอ่ยถึงอีกผู้ คือแม่ทัพเจียงลู่เหยียนมิผิดแน่
“สนิทกันมากรึ” ท่านอ๋องเอ่ยถาม ขณะไล้ฝ่ามือขึ้นมาบีบเคล้นเนินอกงามของนาง ใบหน้าหล่อเหลือร้ายก้มลงลากปลายลิ้นเลียวนยอดอกสีหวานข้างหนึ่งจนร่างน้อยสะท้านไหว
“อื้อ! คะ...ครอบครัวค่อนข้างสนิทกัน อ่าส์...อย่ากัดสิเพคะ” นางเอ่ยแทบมิได้ศัพท์ ด้วยเขามิได้รอฟังคำตอบเพียงอย่างเดียว ท่านอ๋องเล่นรุกรานนางไปพลาง สอบสวนไปพลาง ทำเช่นนี้เพื่อมิให้นางมีสติใคร่ครวญคำตอบหรืออย่างไร
เสียงปากบุรุษที่ดูดดึงยอดถันงามดังแว่วเสียดก้องในหู สร้างความกระสันเสียวให้นางมิน้อย ท่านอ๋องรู้ว่านางชมชอบให้สัมผัสส่วนใด จุดไหนทำนางสะท้านไหวได้ดี เขาก็จะเน้นย้ำส่วนนั้นซ้ำ ๆ
“อืม...อย่าหนีบขาเช่นนั
