ลูกแพร์ส่งยิ้มให้ รอจนทั้งสามคนเดินออกจากร้านจึงเดินกลับไปที่โต๊ะ เมื่อเดินไปถึงก็วางกล่องของขวัญลงตรงหน้าผู้เป็นเจ้าของตัวจริง และไม่ลืมที่จะบอกที่มาของมัน
“มีคนฝากมาให้ รุ่นน้องสามคนเมื่อกี้เขาเป็นแฟนคลับภีมเลยนะ ความจริงตั้งใจจะเอาของขวัญนี้ให้ภีมวันเรียนจบ แต่ปีหน้าน้องเขาต้องไปแลกเปลี่ยนเลยต้องให้ก่อน"
“เป็นขนส่งหรือไงรับฝากของคนอื่นไปทั่ว”
“ของคนอื่นที่ไหน ของที่เราเอามาก็ของภีมทั้งนั้น” ลูกแพร์บรื้นปากเมื่อถูกกล่าวหา มีไม่ถึงห้าครั้งด้วยซ้ำที่เธอรับฝากของให้เขา ซึ่งทุกครั้งก็เพราะเธอปฎิเสธไม่ได้
“ไม่อยากได้?”
“แล้วเธอเห็นฉันเอากลับบ้านสักครั้งมั้ยล่ะ?”
ลูกแพร์อมยิ้ม ไม่บ่อยที่ภีมจะแทนตัวเองว่า ‘ฉัน’ ถ้าเมื่อไหร่ที่ใช้คำนี้ก็แสดงว่าอารมณ์กำลังอยู่ในขั้นอึมครึ่ม
เธอชอบนะ ทว่าต้องไม่ใช่ของขวัญกล่องนี้สิ
“ก็ไม่รู้นิว่าไม่อยากได้ ถ้าไม่อยากได้ก็บอกสิ ครั้งต่อไปจะได้ปฎิเสธ” หมา
