"เลือกไม่ได้ก็สั่งมาทั้งสองอย่างสิ" ภีมพูดขึ้นเมื่อสังเกตเห็นลูกแพร์เปิดเมนูสลับไปมาอยู่สองหน้าเหมือนคนตัดสินใจไม่ได้ ซึ่งก็คงเลือกไม่ได้จริงๆ เพราะทันทีที่เขาพูดจบคนที่ก้มหน้าอยู่กับเมนูก็เงยหน้าขึ้นมามองพร้อมกับทำหน้าเศร้า ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆเพื่อปฎิเสธ
"หื้อ ไม่เอาเดี๋ยวกินไม่หมด"
ซึ่งมันไม่ได้น่าสงสารสักนิด
เพราะมันโคตรน่ารัก
ริมฝีปากบางเม้มคว่ำ คิ้วเรียวขมวดยุ่ง ดวงตากลมโตจ้องเขม็ง แก้มเนียนป่องพองลม ดูยังไงก็โคตรน่ารัก ทว่าคนทำกับไม่รู้ตัวสักนิดว่าท่าทางของเธอมันคือการอ่อยเขาดีๆนี่เอง
แล้วแบบนี้จะให้เอาอะไรมาไม่หลง
โคตรหลงเธอเลยว่ะ...ลูกแพร์
"ไม่เป็นไร สั่งเถอะ เดี๋ยวช่วยกิน"
"ช่วยกินของภีมกี่คำกัน ครั้งก่อนก็บอกจะช่วยกิน สุดท้ายก็เป็นเราต้องจัดการเองคนเดียว" ลูกแพร์เบ้ปาก ไม่เชื่อสักนิดเรื่องที่คนตรงหน้าบอกจะช่วยกิน ถ้าช่วยจ่ายเงินก็ว่าไปอย่าง ถ้าเป็นเรื่องนี้เธอไม่เถียงและไ
