อยู่คุยกับพ่อแม่ของใบเฟิร์นไม่ถึงสิบนาทีก็พากันเดินออกไปที่เต็นท์หน้าบ้าน ทักทายเพื่อนๆเสร็จก็ตรงไปโต๊ะเล็กข้างๆที่ใบเฟิร์นยกเอากับข้าวออกมาวางไว้ให้ ตอนแรกที่มาถึงยังเห็นว่ามีอีกสองโต๊ะที่นั่งดื่มข้างกัน และยังมีเพื่อนของใบเฟิร์นที่มาจากคณะอื่นนั่งอยู่ด้วย ทว่าตอนนี้เหลือแค่โต๊ะเดียว มีแต่บรรดาเพื่อนๆวิศวะจึงไม่แปลกที่เสียงพูดคุยจะค่อนข้างดังและเป็นกันเอง
มองดูแล้วก็น่าจะเป็นเธอคนเดียวที่มาจากคณะอื่น
แร์ไอเทมมาก
“โห ไรวะ มาทีหลังแต่อาหารเต็มโต๊ะ เธอลำเอียงปะเฟิร์น” ซีนชะโงกหน้ามาดูถึงกับเอ่ยแซวเมื่อเห็นอาหารวางอยู่เต็มโต๊ะ
“ลำเอียงไรล่ะ ของพวกนายก็อาหารพวกนี้เหมือนกัน”
“จริงดิ? ทำไมรู้สึกไม่คุ้นเลยวะ จานนี้ก็ไม่คุ้น นี้ก็ไม่คุ้น นี้ด้วย โต๊ะพวกฉันไม่เห็นหน้าตาแบบนี้”
มีแค่ต้นหลิวที่พวกเขาพูดกูมึงด้วย กับใบเฟิร์นก็ยังใช้สรรพนามเธอฉันเหมือนครั้งแรกที่คุยกัน ส่วนคนที่ใช้กูมึงกับใบเฟิร
