“สแกนจ่ายค่ะ” ลูกแพร์บอกกับพนักงาน เป็นครั้งแรกที่ภีมไม่เข้ามาแย่งเธอจ่ายเงิน ทว่าพอพนักงานยื่นถุงเสื้อให้คนที่ยืนนิ่งอยู่ด้านหลังก็ยื่นมือมารับเอาถุงไปถือไว้เอง ส่วนเธอก็คงต้องเดินตัวเปล่าไปตามระเบียบ
“ภีม...”
เสียงเรียกนั้นทำให้ภีมกับลูกแพร์หันไปมองแทบจะพร้อมกัน ลูกแพร์มองคนที่เพิ่งเดินเข้ามาอย่างสงสัยรู้สึกคุ้นหน้าอยู่มาก ส่วนภีมมองด้วยสายตาเซ็งจัดอย่างไม่ปิดบัง ซึ่งต่างจากคนที่เอ่ยทักที่เดินยิ้มกว้างเข้ามาอย่างยินดี
เภตราสังเกตเห็นน้องชายตัวเองมาสักพักใหญ่ ตั้งใจจะเดินเข้ามาทักตั้งแต่ตอนแรก แต่ที่ต้องหยุดตัวเองเอาไว้เพราะคนที่มากับน้องชายไม่ใช่เพื่อนสนิทอย่างคีนหรือพอร์ชแต่เป็นสาวน้อยแสนสวยที่เธอไม่รู้จัก
เธอยังไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนี้ เท่าที่ยืนสังเกตก็พอจะดูออกว่าน้องชายดูหวงและคอยเทคแคร์ผู้หญิงคนนี้มาก สายตาแทบไม่หายไปจากสาวน้อยตรงหน้า หรือต่อให้มองไปทางอื่นก็แค่ประเดี๋ยวประด๋าวก
