“อะแฮ่ม” ลูกแพร์ขยับตัวยืนตรง กระแฮ่มเบาๆเพื่อเรียกความสนใจจากเหล่าเทพทั้งสาม ซึ่งมันได้ผล ทุกคนเงยหน้าขึ้นมามองเธอแทบจะพร้อมกัน ก่อนที่ภีมจะเป็นคนแรกที่พูดกับเธอ หลังจากกดปิดเกมส์และวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะเรียบร้อย
“เอาเหมือนเธอ”
และนั่นก็คือคำพูดที่ภีมพูดกับเธอ
แต่ทว่า...
“เรากินชานมไข่มุกหวานร้อยเพิ่มเฉาก๊วยสาคูและก็พุดดิ้งไข่ แน่ใจนะว่าจะเอาเหมือนเรา?” ลูกแพร์หันไปมองภีม เอียงหน้ามอง ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ
สามครั้งที่ภีมไปกินเตี๋ยวที่ร้านทำให้รู้ว่าเขาไม่ชอบกินหวาน เมนูที่เธอสั่งมันค่อนข้างจะ...หวานมากกกก
ทว่าคำตอบของภีมก็ยังเหมือนเดิม
“อือ เอาเหมือนเธอนั้นแหละ”
“หวานร้อยนี่คือไร?” พอร์ชสงสัย
“หวานร้อยก็คือระดับความหวานที่หนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์ซึ่งเป็นความหวานปกติ แต่ถ้าไม่ชอบหวานก็ต้องหวานห้าสิบอันนี้จะเป็นหวานน้อย แต่ถ้าไม่ชอบหวานเลยหรือไม่อยากให้ใส่หวานก็ต้องเป็นหวานยี่สิบห้าหรื
