เบนถือโอกาสนั้นเข้าไปโอบไหล่สาวไทยร่างเล็ก พลอยพิชญานิ่งอึ้งเพราะไม่รู้จะสื่อสารให้เมียชาวประมงเข้าใจได้อย่างไรว่าเธอไม่อยากพบกับผู้ชายใจเหี้ยมคนนี้
“ขอบคุณมากนะครับที่ช่วยดูแลเมียของผม ผมเป็นห่วงมากตอนที่เธอหายไป”
เบนกล่าวกับยูเนอ เขาทำเหมือนไม่สนใจท่าทีของคนในอ้อมแขน
“โอ...ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณคริสเตียนเซน ถ้าฉันรู้ว่าเธอเป็นภรรยาของคุณฉันคงจะบอกให้คุณมารับตั้งแต่ตอนที่พบเธอวันแรกแล้วล่ะค่ะ พลอย...ฉันดีใจด้วยนะจ๊ะ คุณคริสเตียนเซนจะพาเธอกลับไปวันนี้เลยซึ่งฉันก็ไม่ขัดข้อง”
“ยูเนอ...”
พลอยพิชญาคอแห้งผากในขณะที่เบนกระชับกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น ทุกอย่างกำลังจะวนกลับไปที่เดิมและเธอยังคิดหาทางออกไม่ได้ว่าทำอย่างไรจึงจะหลุดพ้นไปจากเขาได้เสียที
“คุณคริสเตียนเซนคะ ฉันจะรีบไปเตรียมอาหารมื้อเย็น คงจะไม่รังเกียจนะคะถ้าฉันจะเชิญให้คุณร่วมทานอาหารที่นี่สักมื้อ เสียดายที่สามีของฉันออกไปล่าวาฬยังไม่กล
