"คุณเมาเหรอ?" มารีน่าเพิ่งจะได้กลิ่นเหล้า
เพราะลมหายใจอุ่นของเซบาสเตียนอยู่ใกล้กับใบหน้าของตน เธอพยายามดึงมือแข็งแรงที่กำลังโอบกอดเอวเล็กไว้แน่นออก แต่ชายหนุ่มกลับยิ่งกอดรัดแน่นยิ่งขึ้น
"แค่ดื่ม ไม่ได้เมา" เขาแก้ตัว มารีน่าจึงแอบเบ้ปากกลอกตาเพราะไม่เชื่อ แต่น่าแปลกใจ ที่ตอนนี้ตนกลับรับรู้ถึงความอบอุ่นและปลอดภัยจากอ้อมกอดที่ไม่เคยได้รับจากที่ไหนมาก่อน
"แต่ถึงจะเมามันก็เรื่องของคุณ ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันจะนอน" หญิงสาวไม่อยากทะเลาะกับคนเมา เธอจึงขอให้เซบาสเตียนยอมปล่อยตนแต่โดยดี
แต่เขากลับไม่ยอมฟัง และยังเกยคางบนหัวไหล่เล็ก ปลายจมูกโด่งซุกลงในเส้นผมสลวยพร้อมกับสูดดมเข้าเต็มปอด กลิ่นหอมละมุนกลิ่นเดียวกันกับผ้าเช็ดหน้าของมารีน่าที่เซบาสเตียนแอบเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อสูทของตนตลอดเวลา
"คนฉวยโอกาส อย่าแม้แต่คิดที่จะทำอะไรฉันนะ" มารีน่าไม่ได้ดิ้นขัดขืน เพราะอ้อมกอดที่ไม่เคยคาดหวังว่าจะได้รับ กลับท
