ลัลล์นลินไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปนานแค่ไหน ในการผจญกับฝันร้ายและความเจ็บปวดมาอย่างยาวนาน ในที่สุดร่างกายก็รู้สึกดีขึ้น ราวกับถูกโอบกอดไว้ด้วยปราการที่อบอุ่น
แผ่นหลังของเธอสัมผัสได้ถึงความแข็งแรงและร้อนผ่าว ในความสบายตัวมีความรู้สึกทั้งหนักและอึดอัดแทรกเข้ามาด้วย เหมือนกำลังถูกงูยักษ์รัดเหยื่อก็ไม่ปาน หญิงสาวอยากจะพลิกตัวแต่ก็ขยับไม่ได้ เธอควานมือไปทั่วเพื่อค้นหาเจ้าสิ่งของหนักอึ้งที่กดทับเอวเธออยู่ ผลักมันออกไปให้พ้นตัว
แต่ก็ยังรู้สึกหนักอยู่ดี...
เธอนิ่วหน้า ลืมตาตื่นเห็นใครบางคนนอนกอดเธออยู่ด้านหลัง แม้จะไม่เห็นหน้าแต่ก็จดจำสัมผัสของเขาได้ขึ้นใจ มีเพียงชายผู้เดียวที่ได้ครอบครองทั้งตัวและหัวใจของเธอ
แต่...เจษณะขึ้นมานอนกับเธอตั้งแต่ตอนไหน?
นอกจากจะไม่เกรงใจขึ้นมานอนเบียดกับเธอบนเตียงแคบๆ อย่างนี้แล้ว เขายังจะเอาขามาก่ายเกยเกี่ยวรัดกับขาเธอ ขาเขาทั้งหนักทั้งใหญ่ยังกับท่อนซุง ทำเอาสอง
