ลัลล์นลินตะโกนใส่เขาเสียงสั่น คิดไม่ถึงว่าขนาดเธอเป็นแบบนี้แล้ว เขายังหน้ามืดคิดจะเอาเปรียบกันได้ลงคอ ทำไมถึงได้ตัณหาจัดขนาดนี้
“คุณทำแบบนี้ได้ยังไง?” เธอเป็นคนพิการนะ เธอจะตอบสนองเขาได้อย่างไร หรือเขาไม่สนใจ แค่อยากก็พร้อมจะทำได้ทุกเมื่อ
ทำไมดีได้ไม่ทันไร เขาก็กลับมาทำร้ายเธออีกแล้ว?
ลัลล์นลินระดมกำปั้นทุบหลังทุบตัวเขามั่วซั่ว ดวงตาพร่ามัวอย่างหวาดกลัว นอกเหนือจากความโกรธและเสียใจ แต่ก็ไม่อาจทำให้เขาสะดุ้งสะเทือนได้ ท่อนแขนกำยำเลื้อยโอบผ่านแผ่นหลังเธอสอดกระชับท้ายทอย บดขยี้ริมฝีปากเธออย่างดุดัน สองมือเล็กๆ ถูกรวบอยู่ในอุ้งมือเดียวยกขึงเหนือศรีษะ พันธนาการมันไว้ด้วยเสื้อนอนสีหวานผูกโยงกับหัวเตียง
เขาลากริมฝีปากจูบซับคางเรียว ขบงับซ่านสยิว จูบไซ้มายังทรวงอก ดูดดึงเนินนุ่มที่มีปลายยอดชูชันแสนสวย เขาบีบเคล้นสองเต้าสล้าง กางนิ้วให้ปลายถันแทรกตัวอยู่กลางหว่างนิ้ว ส่งปลายลิ้นโลมเลีย ตวัดแล้
