บทที่ 17 ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย 2

1248 คำ

โรงพยาบาลที่ดีที่สุดในประเทศแห่งหนึ่ง เจษณะรีบอุ้มคนเจ็บลงจากรถ ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้ลัลล์นลินทั้งสิ้น ระหว่างทางเขาได้ติดต่อกับพัสกรไว้ก่อนแล้ว พอลงรถปุ๊บก็มีเตียงจอดรอรับตัวคนเจ็บ มีแพทย์และพยาบาลพร้อมให้การช่วยเหลือโดยทันที ชายหนุ่มประทับริมฝีปากลงบนหน้าผากของหญิงสาวที่ดวงตาปิดสนิทด้วยความรักสุดหัวใจ ขอพรให้พระเจ้าโปรดช่วยเธอ ให้เธอกลับมาหาเขาอย่างปลอดภัยด้วยเถอะ ใช่... คนที่เคยเชื่อตัวเองมาตลอดอย่างเขากำลังอ้อนวอนต่อพระเจ้า ขอ... ให้คนที่รักปลอดภัย เขาวางลัลล์นลินลงบนเตียง จับมือเธอแน่นขณะวิ่งตามเจ้าหน้าที่ตลอดทางที่เข็นไปยังห้องฉุกเฉิน ปากก็ร้องเรียกเธอไม่ขาด “เธอต้องไม่เป็นอะไรนะ...หลิน!” อย่าเพิ่งทิ้งฉันไปนะ ได้โปรดเถอะ ฉันยังไม่ได้บอกความจริงในใจของฉันให้เธอฟังเลย ยังไม่ได้เคลียร์กันให้เข้าใจ ฉันยังไม่ได้ทำหน้าที่สามีที่ดีคอยดูแลเธอให้มีความสุข ให้โอกาสฉันสักครั้งนะ อย่าจากฉัน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม