อมลฉวีหน้าซีดแล้วซีดอีก สายตาล่อกแล่กก้มมองชุดนอนเซ็กซี่บางเบา ถึงอยากจะเถียงแต่ก็เถียงไม่ออก ทำได้แค่ส่งสายตาวิงวอนไปยังรัมภาให้รีบหาทางช่วยหล่อนด้วย
หัวอกคนเป็นแม่สุดสะเทือนใจ หล่อนจะทนเห็นลูกถูกพวกเขารุมประณามได้อย่างไร จะถูกหรือผิด รัมภาก็พร้อมจะกระโจนเอาตัวเข้าช่วยกำบังแทนลูกสาว
“อย่าโทษยัยออมเลยค่ะ ทั้งหมดเป็นความผิดของน้าเอง น้าเจ็บที่เห็นลูกเสียใจ น้าทนไม่ได้ น้าก็เลยวางแผนพวกนี้ขึ้นมาเองทั้งหมด ยัยออมไม่รู้ไม่เห็นอะไรด้วยทั้งนั้น ถ้าจะโทษก็โทษน้าที่รักลูกมากเกินไปเถอะค่ะคุณชาย”
รัมภาก้มหน้าอย่างรับชะตา ขณะที่อมลฉวีก็รีบอ้อนวอนแทนผู้เป็นแม่
“ถึงแม่ฉันจะผิด แต่ก็เป็นเพราะความเป็นห่วงฉันล้วนๆ ฉันขอโทษแทนแม่ด้วยนะคะเจษ คุณช่วยยกโทษให้ท่านสักครั้งหนึ่งได้ไหม เห็นแก่ฉันเถอะนะคะ”
เจษณะมองสองแม่ลูกที่เพียรกันแย่งรับผิด สีหน้าราบเรียบไร้อารมณ์ พวกหล่อนนึกว่าใช้แผนนี้มากดดันจะทำให้เ
