ดวงตาแดงก่ำเพราะเส้นเลือดฝอยในตาแตกจ้องเขม็งไปยังร่างที่หล่อนชิงชังสุดหัวใจ ในหัวมีแต่ภาพที่เจษณะโอบกอดมันเอาไว้ด้วยความรักใคร่ลึกซึ้ง หัวใจเจ็บปวดแตกสลาย ไม่ทันคิดอะไร ขาก็เหยียบคันเร่งจนมิด ตัวรถพุ่งทะยานเหมือนม้าคะนองบ้าคลั่งมุ่งตรงไปที่ลัลล์นลิน
“นังหลิน! ฉันจะฆ่าแก! ถ้าไม่มีแกสักคน... เจษก็จะเป็นของฉัน!”
อมลฉวีตะโกนอย่างเสียสติ นัยน์ตาถมึงทึงน่ากลัว ไม่ยอมปล่อยเท้าออกจากคันเร่งเลย รถยุโรปสมรรถนะเยี่ยมถูกเร่งความเร็วจนสุด แค่พริบตาเดียวก็พุ่งเข้าใส่ร่างลัลล์นลินที่หลบไม่ทัน
“ไปตายซะ!” หล่อนหัวเราะเสียงหวีดแหลม กัดฟันแน่นด้วยความสะใจ อยากจะเห็นศัตรูหัวใจถูกล้อรถบดขยี้จนร่างแหลก
จังหวะที่กำลังจะชนลัลล์นลิน จู่ๆ เจษณะก็พุ่งพรวดเข้ามากอดลัลล์นลินแนบแน่น ใช้ร่างกายของเขากำบังเป็นเกราะป้องกันเธออย่างมิดชิด อมลฉวีเบิกตาโพลงด้วยความตกใจสุดขีด หล่อนไม่ต้องการทำร้ายผู้ชายที่รัก ไม่อยากให้เ
