(และวันนั้นก็มาถึง...)
เสียงเตือนภัยยังคงดังออกมาจากห้องวิจัยของริวเป็นระยะผ่านลำโพงเพดาน แต่ภายในห้องควบคุมกลับเงียบงันจนได้ยินเสียงถอนหายใจของเรนอย่างชัดเจน
ชายหนุ่มนั่งตัวแข็งทื่ออยู่หน้าจอมอนิเตอร์ที่ฉายภาพความพินาศในห้องทดลองของศูนย์วิจัยที่เขาตั้งใจปั้นมันขึ้นมากับมือและมันสมองที่มีเล่ห์เหลี่ยมรอบด้าน
ภาพของริวที่ถูกซานกระแทกหมัดเข้าใบหน้า และฟัดเหวี่ยงกันจนแทงก์แก้วขนาดใหญ่ที่บรรจุน้ำหอมแตกกระจาย จนคละคลุ้งไปด้วยไอระเหยสีขาว ปกคลุมไปทั่วทั้งบริเวณ สินค้าของเรนเสียหายย่อยยับในขณะที่ซานกลับรีบอุ้มคะนึงหลบหนีออกไปได้สำเร็จ
เรนทำได้เพียงสบถด่าน้องชายด้วยโทสะขุ่นมัว พลางขบฟันแน่นและกำหมัดจนเส้นเลือดปูด เม็ดเงินมหาศาลที่มากองต่อหน้าเขาละลายหายไปชั่วพริบตา และแน่นอนสิ่งที่ตามมาย่อมไม่ใช่ผลดี
เขาโยนหูฟังลงบนโต๊ะ ก่อนจะคว้ากระเป๋าหนังที่เตรียมไว้พร้อมแน่นอนว่านี่คือเป็นแผนสำรองเพราะเขา
