(หลายวันต่อมา)
“หนู...ออกไปเที่ยวข้างนอกกัน” เสียงทุ้มต่ำของซานดังขึ้นหลังจากที่เขาเดินเข้ามาในห้องทำงานที่คะนึงกำลังจัดเอกสารให้เขา
“ไปไหนคะ?” คะนึงเงยหน้าขึ้นถาม ริมฝีปากยังมีรอยยิ้มจาง ๆ
“ซื้อของใช้จำเป็นสำหรับพ่อไง พี่เห็นของบางอย่างยังมีไม่ครบ และก็เผื่อหนูอยากได้อะไรเพิ่ม”
เขาพูดเรียบ ๆ แล้วคว้ามือเธอไปกุมไว้แน่น ก่อนจะดึงเธอให้เดินตามไป โดยที่เธอไม่ทันได้ปฏิเสธ
รู้ตัวอีกที คะนึงก็เข้ามานั่งอยู่ในรถยนต์หรูของเขาแล้ว มือของเธอยังคงถูกกอบกุมไว้แน่นอยู่แบบนั้น แม้ซานจะไม่ได้พูดอะไร แต่ก็ไม่ยอมปล่อยมือเธอเลยสักครั้ง
ใบหน้าของคะนึงเริ่มร้อนผ่าว เธอพยายามหลบสายตาเขา หัวใจเต้นแรงเพราะการออกมาด้วยกันครั้งนี้ เหมือนเป็นการออกเดตแบบจริงจังครั้งแรกระหว่างเธอกับเขา ทั้งที่ความสัมพันธ์ของทั้งคู่มาไกลเกินกว่าคำว่า...เริ่มต้น...มากแล้วด้วยซ้ำ
นี่สินะ...การออกมาเที่ยวด้วยกันในรูปแบบที่สมบูรณ์
