บทที่9 จูบแรก หวานล้ำ
1627 คำ
“คุณฟราน” เธอหันขวับกลับมามองหน้าอีกฝ่าย หวาดหวั่นกลัวคำพูดของเขาเมื่อสักครู่
“กลัวอะไร ฉันก็แค่พูดเล่น ใครจะอยากมีลูกกับเธอกันเล่า”
หัวใจของเพียงรักห่อเหี่ยวลง ผู้หญิงอย่างเธอจืดชืด คะแนนพิศวาสของเขาที่มีต่อเธอติดลบ เป็นแค่ของเล่นใกล้มือจะหยิบฉวยโอกาสบีบคั้นเล่นตอนไหนก็ได้
“เอาปากเธออมของฉันสิ อย่าชักช้า!”
ฟรานเซียสเอ่ยคำสั่งเอาแต่ใจขณะปากหนายังคงวนเวียนกลีบเนื้ออวบพูสีชมพูเข้มน่ากลืนกิน ส่วนคนนั่งคร่อมเขาด้านล่าง ใช้ปากหวานครอบครองแก่นกายแข็งขึง ค่อยตวัดปลายลิ้นทั้งดูดดึงทั้งเลียส่วนปลายโคนและหัวหยักบานสีแดงมีน้ำวาวหยดตรงหน้า ขณะมือนุ่มกอบกุมรูดขึ้นรูดลงเป็นจังหวะ
“อ๊ะ เพียงรัก” เอวสอบสวนเด้งรับเข้าหาเบาๆ ก่อนมีบางอย่างไหลรวมเข้ามาข้างในปากนุ่มของเธอ
“อื้อ”
น้ำหวานหยาดเยิ้มออกมาเต็มปุ่มลิ้นหนา เขากวาดเลียจนเธอเสียวกระสัน ก่อนที่รับคำสั่งจากคนป่วยให้เพียงรักหันหน้ากลับมาสบตาอันร้อนแรง เพราะดูท่าแก่นกายแข็งขึงยังคงไม่อ่อนตัวลงง่ายๆ
“คุณฟราน อย่าทำแบบนี้เลย เพียงขอร้อง”
“ทำไม! เธอเองก็ชอบไม่ใช่เหรอที่แอ่นน้องสาวของเธอให้ฉันเลียจนเสร็จ สอนไว้ เวลาขาของฉันหายดีเมื่อไหร่ เธอจะได้คุ้นชินกับมัน”
เพียงรักเผยปากออกนิดๆ ราวกับไม่พอใจคนบ้าอำนาจ ทว่าเขาเข้าใจว่าริมฝีปากอ่อนนุ่มคิดยั่วยวน ฝ่ามือคู่ใหญ่คว้าจับท้ายทอยรับบทจูบของเขา
“อื้อ”
จูบของฟรานเซียสรุนแรงขึ้น ตวัดปลายลิ้นกวาดชิมความหวานจากโพรงปากนุ่ม ลิ้นหนารัดรึงเรียวลิ้นหวานของเธอแนบแน่น หวังให้เธอตอบสนองกลับ เพียงรักถอนริมฝีปากจากเขา หน้าร้อนขัดเขิน
จูบแรกของเธอ...ที่เก็บไว้ให้กับผู้ชายของคนที่เธอรักและเขาก็รักเธอ กลับถูกมารร้ายอย่างฟรานเซียสช่วงชิงมันไป เกลียดตัวเองที่โอนเอียงมาทางเขา
“ยิ่งกลีบด้านล่างว่าหวานแล้ว ยิ่งดูดปากของเธอยิ่งหวานล้ำกว่า”
“พะ เพียงขอตัวก่อนนะคะ”
ฟรานเซียสมองแม่กระต่ายน้อยตื่นตูมวิ่งหนีออกจากห้องของเขา แค่นี้เป็นบทเริ่มต้นคร่าวๆ ที่เขาจะสั่งสอนเธอ ครอบครัวของคาเฟรจะต้องเจ็บปวดมากกว่านี้ ชายหนุ่มก้มมองน้องชายยังแข็งตัว เหมือนอยากเข้าไปสัมผัสความอ่อนนุ่มจากข้างในตัวเธอ
“ใจเย็นลูกพ่อ มันยังไม่ถึงเวลา”
มีแรงกำลังใจจะรักษาขาสองข้างให้กลับมาหายได้แล้ว เพราะเป้าหมายสำคัญคือการครอบครองตัวเพียงรักในสภาพสมบูรณ์ ซึ่งเธอคนเดียวที่ทำให้เขามีเซ็กซ์ได้อย่างสุขสม ความหวานยังติดอยู่ปลายลิ้น
“หอมมาก เพียงรัก”
แค่สัมผัสภายนอกก็ทำเอาเจ้าพ่อหนุ่มลุ่มหลงคลั่งไคล้ได้ขนาดนี้ คลั่งหนักจนถึงขนาดเก็บเอาเรื่องวาบหวามฝันเปียกจนเขาผล็อยหลับอย่างมีความสุขในรอบหนึ่งเดือน
กลับเข้ามาถึงห้องแล้วนั้น เพียงรักกระชับผ้าห่มร่างบางเกือบเปลือยเปล่าเข้ามานอนบนเตียงภายในห้องพักส่วนตัว จับแก้มแดงเห่อร้อนผะผ่าวเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อสักครู่ เธออายตัวเองที่ใจไม่แข็งมากพอ ยอมตกเป็นทาสพิศวาสให้เขารังแก
รู้สึกร่างกายเสียววูบวาบแปลกๆ ซึ่งหญิงสาวยังหาคำตอบไม่ได้ว่าเธอยินยอมคล้อยตามอารมณ์จากมารร้ายช่ำชองเรื่องเซ็กซ์
“อย่าหวั่นไหวให้กับเขาเด็ดขาดนะยัยเพียง เขาเป็นเจ้าชู้อันตรายตัวพ่อ ประสบการณ์เรื่องผู้หญิงมากมาย คนอย่างเขาไม่เคยจริงใจใคร”
สุดท้ายมีแต่เธอจะเจ็บปวดคนเดียว หญิงสาวคิดวกวนสับสน พลิกตัวบนเตียงไปมากระสับกระส่ายและผล็อยหลับตอนไหน…ก็จะสุดรู้ได้นั่นเอง
…
ตลอดระยะเวลาสามเดือน เพียงรักทำหน้าที่ของตัวเองได้ไม่ขาดตกบกพร่อง คอยดูแลทำกายภาพบำบัดคนป่วยเคยอารมณ์ร้อนกราดเกรี้ยวอาละวาดทุกสิ่งอย่างแปรเปลี่ยนเป็นคนใจเย็น มีเหตุผลตัดสินใจมากขึ้นยกเว้นรังแกนางบำเรอ สัมผัสร่างกายภายนอก รอให้เธอเตรียมพร้อมสำหรับการตกเป็นผู้หญิงของเขา
และเพียงรักจัดแจงเปลี่ยนแปลงอาหารบำรุงสุขภาพที่ดี แม้ฟรานเซียสจะฮึดฮัดใจ ไม่ชอบกลืนกินพวกผักผลไม้ก็ตาม จำใจต้องกินเพื่อรักษาตัวเองให้หาย ตอนนี้ขาสองข้างของเจ้าพ่อหนุ่มใกล้เริ่มจะดีขึ้นเกือบครบร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่เขายังคงนั่งรถเข็น และสั่งคาเรนปิดข่าวเพื่อไม่ให้พวกมันไหวตัวทัน
“เรารู้ที่อยู่ของไอ้คาเฟรแล้วครับ นายใหญ่จะให้คนของเราลากตัวมันมาไหม ตอนนี้มันซมซานกลับมาที่นี่แล้ว มันติดพนันเข้าบ่อนของนายใหญ่ดูแลอยู่จนแทบไม่เหลืออะไร แต่มันก็ไม่กลับเข้ามาที่บ้าน คุณเพียงรักไม่รู้ว่าพี่ชายเธอกลับมา”
ระหว่างรอเพียงรักขึ้นไปแต่งตัวเพื่อเตรียมตัวพาคนป่วยหาหมอที่โรงพยาบาล คาเรนเข้ามารายงานความเคลื่อนไหวของสองคนแพศยาคนนั้น มุมปากของเขากระตุก คาเฟรติดบ่อนพนัน เจ้าชู้ เที่ยวผู้หญิง ส่วนคู่หมั้นสาวรับไม่ได้กับสภาพจนตรอก แต่จำใจทนอยู่เพราะไม่มีที่ไป
“ไม่ต้อง รอดูเหยื่อซมซานกลับมา แล้วฉันจะมอบความเจ็บปวดให้กับพวกมันสองคน”
“คุณเพียงรักเป็นคนนอก เธอไม่เคยรู้เรื่องนี้ด้วย นายใหญ่อย่าทำร้ายเธอนะครับ ผมสงสารเธอ”
คาเรนหยุดพูดก่อนปลีกตัวออกมา ปรายตามองร่างบางแต่งตัวพร้อมชุดกระโปรงลายลูกไม้สีหวาน ผมยาวถูกรวบเข้าทางด้านหลังหนีบด้วยกิ๊กสวยงาม แต่งหน้าอ่อนๆ ธรรมชาติยิ่งเป็นภาพที่น่ามอง เขาส่งเสียง
กระแอมเมื่อนายใหญ่เผลอไผลความงดงามชั่วขณะ
“รีบไปกันเถอะครับนายใหญ่ เดี๋ยวจะเลยเวลานัด”
“อืม หลังเสร็จจากโรงพยาบาล นายพาส่งคุณเพียงรักกลับเลยนะ”
“นายใหญ่จะออกไปไหนเหรอครับ”
เพียงรักมองหน้าคนพิการเกือบหายดีสมบูรณ์แบบเพื่อต้องการคำตอบจากอีกฝ่าย เขาจะไปไหนต่อนอกจากหมอนัดตรวจรอบครั้งสุดท้ายก่อนที่เขาจะกลับมายืนได้เหมือนคนปกติทั่วไป โดยไม่มีเธอตามติดข้างกาย
“ฉันจะออกไปหาเพื่อนสักหน่อย”
“เพียงขอไปด้วยได้ไหมคะ”
ฟรานเซียสหันมองหน้าคนดื้อรั้น แววตาซุกซน เจ้าพ่อหนุ่มไม่ต้องการให้เพียงรักออกไปยังสถานที่ไนต์คลับอันตราย กลุ่มเพื่อนของเขาส่วนมากมีแต่พวกเสือเจ้าชู้ ส่งสายตาแทะโลมของสวยๆ งามๆ
เขาหวง...หวงมาก แม้อยากขังเธอไว้อยู่กับเขาที่บ้านเลยก็ย่อมได้!
“ไปทำไม ฉันแค่จะออกไปสังสรรค์กับเพื่อน เธอไม่ใช่เมียฉัน ทำไมฉันต้องตอบคำถามของเธอทุกเรื่อง!”
“ค่ะ เพียงรู้หน้าที่ของเพียงดี เพียงแค่อยากทำหน้าที่ของเพียงและรายงานให้พวกท่านทราบก็เท่านั้น เพียงแค่เป็นห่วง”
“ห่วงตัวเองก่อนเถอะ!”
เพียงรักก้มหน้าลงต่ำเมื่อเห็นแววตาเย็นชาจากอีกฝ่าย หญิงสาวดันทำให้เขาโกรธจัด ความรู้สึกคล้ายถูกบีบรัดแน่นจนด้านในแทบหายใจไม่ค่อยออก
รู้หน้าที่ของเธอแค่นางบำเรอ ไม่เหมาะสมที่จะเป็นภรรยาที่ดีให้ใคร...
ฟรานเซียสคิดผิดมหันต์เผลอตวาดดังลั่นใส่เพียงรัก ตลอดเวลาทำการรักษาครั้งสุดท้ายจนหมออนุญาตให้เขากลับบ้านโดยไม่ต้องพึ่งรถเข็น เพราะขาสองข้างเกือบหายดีร้อยเปอร์เซ็นต์ เพียงแค่ค่อยๆ เดินอย่างระมัดระวัง ทว่าเขาอยากเล่นบทคนพิการนั่งรถเข็นสักพักเพื่อหลอกตบตาคาเฟร
“คุณคาเรนไม่ต้องไปส่งเพียงหรอกค่ะ ดูแลเจ้านายของคุณให้ดีเถอะค่ะ คุณฟรานหายดีแล้ว หมดหน้าที่ของเพียงสักที แม้ว่าจะยังหาตัวพี่คาเฟรไม่เจอ”
เพียงรักตัดสินใจดีเมื่อเห็นรถซูเปอร์คาร์แดงถูกเจ้าพ่อมาเฟียหนุ่มขาสองข้างกลับมาเป็นปกติ แม้จะขัดๆ บริเวณหัวเข่าเล็กน้อย แต่นั่นก็ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับปีศาจนักแข่งรถขับออกไป สามเดือนมานี้มาเฟียเพลย์บอยคงอึดอัดต้องอยู่บ้าน ไม่ได้สังสรรค์กลุ่มเพื่อนฝูง
หัวใจแตกสลาย เพียงรักจะไม่ทนอยู่ที่นี่เป็นของตายบำเรอความสุขให้เขา(ภายนอก) อีกต่อไป สัญญาการชดใช้ความผิด เธอทำคงได้ดีที่สุดเพียงเท่านี้
“คุณเพียงจะไปไหนครับ”
“เพียงจะกลับบ้านของเพียงค่ะ”
ประโยคสุดท้ายสิ้นสุดก่อนหมุนตัวเล็กกลับเข้าบ้านเพื่อเตรียมตัวเก็บข้าวของออกจากที่นี่เพราะหมดหน้าที่พยาบาลพิเศษ คาเรนเบิกตากว้างเล็กน้อย เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่มาก หากเจ้าพ่อมาเฟียฟรานเซียสรับรู้ภายหลังว่าเธอไม่อยู่ที่นี่แล้ว คนจะมารับพายุกราดเกรี้ยวซึ่งก็คือเขา
เพราะฉะนั้นคาเรนต้องรีบขับรถอีกคันไปรายงานนายใหญ่กำลังสังสรรค์กับกลุ่มเพื่อนอย่างมีความสุขสมในรอบสามเดือน โดยไม่รู้ว่ากระต่ายน้อยที่ตัวเองเลี้ยงดูไว้แก้เหงานั่น กำลังจะวิ่งออกจากกรงขังของเขาไปเสียแล้ว
ทั้งที่ฟรานเซียสยังไม่ได้ลิ้มลองแม่กระต่ายน้อยเลยด้วยซ้ำ...
“นายใหญ่ คุณเพียงรักเธอจะขอลาออกจากการเป็นพยาบาลดูแลนายใหญ่ครับ”
“มึงว่าอะไรนะ!”
“...”
- ผู้เขียน
