ต้นฝนมองห้องพักขนาดเล็กของตัวเองอย่างสบายใจ คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยาก มันคือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเธอ
ต้นฝนจัดข้าวของทุกอย่างเข้าตู้ เปิดเทอมใหม่เธอก็จะได้เจอเพื่อนใหม่ และหลุดพ้นจากสองแม่ลูกแสนใจร้ายสักที
การเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยมีกิจกรรมต่างๆ มากมาย ทำให้เธอลืมความทุกข์ใจไปได้มาก
ต้นฝนเปลี่ยนเบอร์มือถือใหม่ เพื่อเป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่ เธอได้รู้จักกับเพื่อนใหม่ที่ได้ทำกิจกรรมรับน้องด้วยกัน ทั้งเรียนคณะเดียวกัน ทั้งเรียนห้องเดียวกันกับเธอ และสนิทกันอย่างรวดเร็วในเวลาไม่นาน
“ฝน” เสียงหวานๆ ของเพื่อนทำให้ต้นฝนหันไปมอง พิมพ์พิศานั่นเอง หล่อนเป็นเพื่อนที่น่ารัก มีน้ำใจและอัธยาศรัยดีกับทุกคน
“พิมพ์ทำรายงานที่อาจารย์สั่งเสร็จแล้วเหรอจ๊ะ”
“เรียบร้อยแล้วจ้ะ ขอบใจฝนมากนะที่ช่วยพิมพ์ ไม่งั้นทำเสร็จส่งไม่ทันแน่ๆ” เธอป่วยหลายวัน ได้ต้นฝนนี่แหละคอยจดงานและค้นหาตำราให้เธอ แถมยังช่วยเหลือเธ
