“ห้องนอนของเราเอง เอาไว้ฝนมานอนค้างกับเราบ้างสิ” คนชวนมีสีหน้ายิ้มแย้มอย่างที่สุด เพราะเกิดมาเป็นลูกคนเดียว ไม่มีเพื่อนสนิทที่ไหนคุยกันถูกคอแบบต้นฝนมาก่อน นั่นทำให้เธอตื่นเต้นเป็นที่สุดที่จะให้ต้นฝนมานอนค้างด้วยกัน
จะได้ทำงานส่งอาจารย์ด้วยกันเพราะเวลาอาจารย์ให้จับคู่ทำงานหรือทำงานกลุ่ม เธอก็มักจะจับคู่กับต้นฝนเสมอ
“ฝนเกรงใจน่ะจ้ะ” ต้นฝนรีบพูดในทันที เธอพยายามหนีพิชญ์โดยการเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์และหลบหน้าหลบตาอนงค์แล้ว แต่ไม่คิดว่าโลกจะกลมถึงเพียงนี้ ทำให้เธอได้มาเจอกับพิชญ์อีก แถมเพื่อนสนิทของเธอในเวลานี้กลับเป็นลูกสาวคนเดียวของพิชญ์เสียอีกด้วย
“เกรงใจอะไรกันจ๊ะ หรือว่าฝนรังเกียจเรา” พิมพ์พิศาพูดแล้วทำท่างอนๆ อย่างน้อยใจ
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะจ๊ะ”
“ไม่รู้ละ พรุ่งนี้ฝนต้องมานอนค้างกับพิมพ์ เพราะเรามีงานที่ต้องพรีเซ้นส์ให้อาจารย์ฟังด้วยกัน จะได้มาช่วยกันทำรายงานและฝึกซ้อมในการรายงานหน้าชั้นด
