“เจ้าม้าไปนู้ง หาหม่าม้า” คนตัวเล็กในมือถือค้อนของเล่นชี้นำทางให้ผู้เป็นพ่อที่กลายร่างเป็นม้า บ้างก็ใช้ค้อนนั้นตีเพื่อเร่งเร้า จุดหมายคือผู้เป็นแม่ที่นั่งเอกเขนกอยู่บนเก้าอี้โยกตัวนุ่ม
“ฮี่ๆ” โซนส่งเสียงเลียนแบบเสียงร้องของม้า พร้อมทั้งยกสองมือทำท่าคล้ายม้าพยศ
“ฮ่าๆ เจ้าม้าดื้อ หม่าม้า ม้าชง” ต้นไม้กอดรัดคอคนเป็นพ่อแน่นพร้อมหัวเราะเอิ๊กอ๊าก ยิ่งผู้เป็นพ่อเล่นหวาดเสียวก็ยิ่งสนุก ส่งเสียงฟ้องหม่าม้าว่าม้านั้นแสนซน
“เล่นอะไรกันอยู่ครับ น่าสนุกจังเลย”
“อาเชง ยงๆ หาอาเชง” เด็กชายตัวน้อยเห็นผู้เป็นอาเดินเข้ามาก็ยิ้มกว้างด้วยความดีใจ รีบลงจากหลังผู้เป็นพ่อวิ่งเข้าไปหา เซนอุ้มหลานชายขึ้นมาหอมแก้มด้วยความคิดถึง โซนได้โอกาสพักเหนื่อย เอนหลังโดยศีรษะหนุนอยู่บนตักของภรรยา นาราใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กซับเม็ดเหงื่อที่ผุดพรายตามหน้าผากและไรผมให้
“ไม่เจอกันเดือนเดียว ต้นไม้ของอาตัวโตขึ้นหรือเปล่าครับ”
“
