"ผมชื่อภัทร... มาหาพิมครับคุณพ่อ"
"..." หูเขาฝาดหรือไม่นั้น พลศักดิ์ก็ไม่แน่ใจ
แต่ไอ้หนุ่มคนนี้มันเรียกเขา 'คุณพ่อ' แต่เขามีลูกสาวคนเดียวเท่านั้น ลูกชายก็ไม่มี ลูกเขยยิ่งไม่ต้องพูดถึง
"เอ็งเรียกฉันว่าพ่อรึ"
ภัทรยิ้มรับหน้าตาเฉยก่อนจะตอบอีกที
"ครับ...คุณพ่อ เพราะผมเป็นแฟนพิม ก็ต้องเรียกว่าพ่อสิครับ"
เท่านั้นแหละชายสูงวัยก็เข้าใจแจ่มแจ้ง
"อย่ามาไร้สาระ ลูกฉันยังไม่มีผัว เอ๊ย! ยังไม่มีแฟนอะไรทั้งนั้น" พลศักดิ์ขึ้นเสียงคิ้วขมวดมุ่น ทว่าพอนึกดูดี ๆ หรือว่าไอ้หนุ่มคนนี้...
"นี่หรือว่า..." ชายสูงวัยชี้หน้าหนุ่มเมืองกรุงหน้าตาดีด้วยสีหน้าครุ่นคิด
"หรือว่าเอ็งมันคือคนที่หลอกลูกสาวฉัน"
"หลอก? หลอกอะไรครับ ผมไม่เคยหลอกพิม" ภัทรตอบด้วยเสียงจริงจังแต่สีหน้าแววตาไม่ได้ก้าวร้าว
"ใช่แน่ ๆ เอ็งนี่แหละ" พลศักดิ์มือไม้สั่นอยากจะหาอะไรมาตีคนตรงหน้า ซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่ลูกสาวกลับมาพอดี
พิมพ
